Ey hadsiz acz ve nihâyetsiz fakr içinde yuvarlanan bîçâre insan!*
Bitmez ihtiyaçlar,çoğu karşılık bulmayan istekler ve tatmin olmaya yanaşmayan arzular..Demek bu sonsuz ihtiyaçların ve tatmin edilemeyen arzu ve isteklerin de bir karşılığının olacağı yer var, ki orası burası değil.Geldik, gördük ve gidiyoruz;aklı ve vicdânı sükût etmemiş her insan gibi.
Bi çok insan bağ kopartamadığı
Ve yüzleşemedigi için
Zorlanıyor bu yolda
En azından benim gözlemlediğim bu
Çünkü alışılagelmiş şeyler var
Çektiği acının bile bi düzeni var !
Bir defasında O zamanlar daha lise 1'e gidiyoruz, arka sırada oturan kız..
(ismi neydi yaaa... hah! Aylis)
Dedi: "Emre yarın okula gelmeyelim, okula diye çıkalım Kadıköy'e sinemaya gidelim'
Tabii o zamanlar erkek olarak kendimize olan güvenimiz sıfır, utancımızdan aynaya bile bakmıyoruz.
Yeni-yeni blue çağlarına
İnsanlar bocalayıp duruyor. Şu an kontrolsüz bir şekilde yaşamlarına devam ediyorlar. Şu soru artık o kadar yerinde ki, Neden, Niçin, Nereye gidiyoruz veya Nerden geldik, nereye gidiyoruz. Yolumuzu bulmalıyız huzuru bulmak için.!