zavallı sömürgeci yerleşimciler Arap kanı içinde yüzüyormuş. O zaman bütün birikmiş, şiddetli öfke patlar. Yerel polis karakolu ele geçirilir, polisler parça par ça doğranır, ilkokul öğretmeni öldürülür, doktor sırf evde olmadığı için hayatını kurtarır, vs... Birlikler bölgeye gönderilir, hava kuvvetleri bombardımana başlar. O zaman ayaklanma bayrağı açılır, eski savaşçı gelenekler yeniden ortaya çıkar, kadınlar alkış tutarken erkekler örgütlenip dağlara çıkar ve gerilla savaşı başlar. Köylüler kendiliğinden bir şekilde yaygın bir güvensizlik hissi yaratır; sömürgecilik korkuya kapılarak ya savaşa devam eder ya da görüşmelere başlar
Uygarlık çağının ortasında, yasalar ve gelenekler aracılığıyla, dünyayı yapay olarak cehenneme çeviren ve ilahi kaderi insanlık belasına bulaştıran toplumsal lanetlenme hali devam ettikçe, yüzyılın ilki insanın emeğinin sömürülmesinden dolayı aşağılanması, ikincisi kadının açlık yüzünden alçalması, üçüncüsü çocukların eğitimsizlik nedeniyle yeteneklerinin gelişmemesi olan üç temel sorunu çözülmedikçe, bazı bölgelerde toplumsal baskı devam ederken, daha geniş anlamda yeryüzünde cehalet ve yoksulluk hüküm sürdükçe, böyle kitaplar yararlı olmayı sürdüreceklerdir.
Bir insanın nasıl düşündüğünü bilmek için, diğer insanlarla ilişkisini incelememiz gerekir. İnsanın insanla ilişkisi bir yandan evrenin doğasıyla belirlenir ve değişime maruz kalır. Diğer yandan, topluluklara ya da millete ait politik gelenekler gibi kemikleşmiş yapılanmalarla da belirlenir. Bu toplumsal ilişkileri anlamadan ruhsal etkinlikleri kavrayamayız.
