İnsanlar şeyleri anladıklarını düşünürler, çünkü onlara aşina olurlar. Bu yalnızca yüzeysel bilgidir. Bu yıldızların adlarını bilen astronomun bilgisidir, yaprakları ve çiçekleri sınıflandırmayı bilen botanikçinin, yeşil ve kırmızının estetiğini bilen sanatçının bilgisi dir. Astronom, botanikçi ve sanatçının her biri kendi zihninin men zili
Sayfa 158 - Kaos
Genç bir adam doğru yolu nasıl bulacak?
Sayfa 103 - İletişim yayınları 2.Baskı 1991Kitabı okuyor
Yem olmamak için azgın fırtınaya, sığınmıştım bir ardıcın kovuğuna;
Sabırsızlıkla beklerken sabahı, ilişti gözlerime sıcak bir odanın aydınlığı.
Gözlerimi diktim camlara, baktım içeride genç bir adam tek başına oturmakta;
Ölümün gölgesi düşmüş gözlerine, başı önde derin derin düşünmekte
Kendi çilem yetmezmiş gibi bana, uçtum yüzü kederle güzelleşen bu adama
saçı siyah ama sapsarıya boyatmış, kıçı dışa fırlak, hadi beni hemen
yatağa at duygusunu saçıp savuran, kıpır, fingirdek ,hoş bir genç kadın geldi, yanındaki masaya oturdu, selam verircesine adama gülümseyerek. Karşı gülümseme arz etti adam, sanki selamlarcasına .
Genç bir adam dünyanın zevk almak için yaratılmış bir mutluluk yeri olduğuna, oysa burada yalnızca onu arama becerisinden yoksun olanların yaşadığına inanır: Bu noktada romanlar, şiirler ve dünyanın her zaman her yerde dış görünüşe verdiği riyakârca önem bunu destekler.
Sayfa 37Kitabı okudu
Yolculuğu kısa süren bir adam
Anlamaz ki devâ nedir, dert nedir
Yoksulluk vermeyi bilmeyenindir
Zenginlik elini uzatanların
Ver elini vuslat günüm
Al elini kirli sarı
Gidelim bu hayret mahallesinden
Ne hüsn kaldı burda artık
Ne de aşkın can pâresi
Bir de huzura duranlar vardır
Işığın ardında bir ömür tenha
Ölürken güneş avuçlarında
Şiir şiir yıldız olurlar aşka
Kıyamı bilenler sessiz yürürler
Sükuta bağlarlar hayallerini
Ömrün birazı kan, birazı keşke
Kimin askerisin yüreyen adam
Uğruna ölecek ne var dünyada
Mazlumlara saray kurandan başka
Sayfa 33Kitabı okuyor
İşte, bizi beyazlardan ayıran budur. Papalagi, işinin altında eziliyormuşçasına, iç çekerek söz eder ondan. Oysa Samoa'nın delikanlıları şarkı söyleyerek giderler kulkas tarlalarına, genç kızlar şarkı söyleyerek yıkarlar ırmakta bel örtülerini.
Sayfa 78 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okuyor
Herhalde Sakarya Savaşı'ndan sonra idi. Bir gün Türk Ocağı'nın açılış töreni yapıldı. Nutuklar söylendi, milli marşlar çağırıldı. Genç öğretmenlerle Sultanî'nin yetişkin öğrencileri coşkun şiirler okudular. Bunlardan bir tanesinin, kıvırcık sarı saçlı mavi gözlü, uzun boylu bir delikanlının okuduğu şiirin adı ''Kırk Haramilerin Esiri'' idi: Haydutların reisi, türlü işkencelerden sonra, esirin bir kolunu kestiriyor. Ama yiğit adam cellatlarına meydan okuyor. O zaman Harami-başı bağırıyor adamlarından birine:
''Öteki kolu da kes. Öteki kolu da kes...''
Bir anda beklenmedik bir şey oluyor: Birden, balta esirin elinde parlıyor. Şimdi iyi hatırlamıyorum, ama sanırsam hikaye de böyle sona eriyordu.
Şiir kadar, onu okuyanın okuyuşunda da başka bir güç vardı. Sarışın delikanlı şiiri okumamış, onda dile gelen, ayaklanmış esir Anadolu'nun dramını oynamıştı. Onun kollarının geniş hareketleri, sıçrayışları, dizlerini yere vuruşları hala gözümün önündedir...
Kurtuluş Yıllarının Bir Anısı İçinde Nazım HikmetKitabı okuyor
“Genç adam, sakın yaşlanmana olanak tanıma. Gençken ölmenin bir yolunu bul. Yoksa senin de ulaşacağın sonuç benim durumum olur. Doğruyu söylediğimden emin olabilirsin. Seksen yedi yaşımı bitirdim ve ülkeme de gerçekten hizmet verdim. Ama gel gör ki yaptıklarıma karşın koluma takılan üç şeritli Victoria madalyası ile birlikte, şimdiki ben kaldım ortalık yerde. Ölmüş olsaydım keşke. O rezil ölüm beni kucaklamakta o denli yavaş davranıyor ki!”
