Vedat Bulut
@gencyazartr
Romanım Yitirdiğim Sen çıktı aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.
ritimsanatyayinlari.com/urun/vedat-bulu...
Yazar
Bilgisayar Programcılığı - Tıbbi Dokümantasyon ve Sekreterlik
Elazığ
242 okur puanı
Şubat 2022 tarihinde katıldı
Akrebin kıskacında hayatlar gördüm. Soğuk ve renksiz. Cehennemin ortasında buz kesmiş yürekler, yolcular yolun sonundan habersiz
Yolun sonu bir bilinmez
Aydınlık hüzmeleri karabulutlara takılıyor
Kıvratan bir sancı tekrar ümit beslemek
Yarının endişesinde boğuluyor yürek
Hadi gene çekelim sineye
Oynayan çocuklar, habersiz yaşamın zorlu ve çıkmaz sokaklarından. Belki de bu göz yaşları yarınlar içindir, habersiz ve şımarıkça. Bedenler kendisine hapsolmuş karanlık ruhlar taşırken, tüketerek kendini katlediyorlar. Zor bir sınav mıdır yaşamın en gerçekçi yüzüyle her gün kucaklaşmak ve biraz biraz daha kendi girdabında boğulmak? Baş döndüren
Okur Takip Önerileri
Yaşam kavranması zor, birçok karmaşalarla dönüp dolaşıyor etrafımızda. Biz ise onun rüzgarında savrulan sonbahar yaprakları gibi savrulup duruyoruz. Benzimiz sararmış kabuğumuz çıtırdayan bir kırılganlıkta. Dur durak bilmeyen heyecan ve iniş çıkışlarla geçen bir ömür ikinci baharına merhaba derken, ilkbahar mevsiminden kalan anılar; acabalarıyla, iyikileriyle ve hatırada düşündürücü bir çok geriye dönük izleriyle zihnimizin köşesinde bir gölge gibi yeni yolculukları takip ediyor. Kaç kaçabilirsen.
İntihar haramdı, bizde Dostoyevski okuduk ve ruhumuz acı çekmeye başladı.
Biz edebiyatçılar yazdıklarımızdan daha derin duygular ve fikirler taşırız içimizde. Kalemimizden taşanlar ise insanların hissedip kavrayabileceği kadarıdır.
Kitaplar hep bir köşede, Sizinle konuşmayı bekleyen samimi dostlardır.
Yaşamın hiçbir evresinde, tükenmişlik hissi kadar insanı kendi içindeki girdapta kaybettiren çaresiz bir dönem olmamıştır.
Bir yazarın hüznü ve kederi, okumayan bir toplumda yazar olmakmış.
<Yaşandı ve tecrübe edildi.>
Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu.
İnsancıklar - Dostoyevski
Arayış ve Bağlanış
Bir gelecek inşa etmek için hayata sımsıkı sarılmak gerekir. İnsan yaşar ve sürekli bir sebep arar; yaşamını anlamlandırmak için. Varoluşun temelinde yatan bağlılık duygusu, bu sebeplerle insanın yaşam tablosundaki nihai amacını şekillendirir. İnsanın bağlı olduğu şeyler, izlediği yolun rotasını çizer. Her yol bir amaç doğurur, her amaç bir sonuçla sonlanır ve her sonuç, etkilediği kişilerde yeni bir başlangıca yol açar. Ve bunların hepsinin temelinde bağlılık yatar. Soyut ya da somut olgulara olan bağlılık; gidilen yolda ulaşılan sonun temel nedenlerindendir. İçe dönük yaşam ya da dışa dönük yaşam, toplumda üstlenilen rollerin tümüdür. Bu rollerin belirleyicisi olan bağlılıklar, kişinin kendi iç dünyasına ve dış dünyaya olan bağlılığıdır. Ve bu bağlılıkların kişilik üzerindeki doğal etkisi, kişiye sunulan yaşam tercihleridir.
Deneme
Bazen bedel önceden ödenir. Muhakemesi yıllar sonra yapılır. Kendine haksızlık etmeme lüksüne sahip olduğunu düşünmek biraz fazla şımartıcı olabilir. Peki ama başka dayanak yoksa ne olur? Belki bir anlık rahatlama ya da kaçış tesellisi bu. Öyle ya da böyle, ortada bir sonucun bağlandığı bir sebep ve onun kurban edilişi vardır. İnsan kendini
Anlaşılmadığım bir dünyada, susup kendi içime gömülmek istiyorum.