Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
·
Puan vermedi
Hayattan kopmuş erkeklerin birbirini dövdüğü, rutin ve sıkıcı hayatlarından kurtulmak için
anarşiye başvurulduğu ve Tyler Durden ismindeki karizmatik karakterin bizi sayfalara
kilitlediği bir yapım olmasının yanında, Fight Club oldukça felsefi konulara da değiniyor.
Modern erkeğin maskülenlik kopuşu, dini değerler etkisini yitirdiği vakit
İhanete Uğramış Bir Şaheser
Grace Field Evi: kendileriyle ilgilenen "anne"lerini ve birlikte büyüdükleri "kardeş"lerini öz ailesi gibi seven, her gün çayırlarda koşturup etrafa gülücükler yayan, evlat edinilecekleri günü heyecan ve ayrılık korkusuyla karışık bir ruh haliyle bekleyen çocuklarla dolu yetimhane... Adeta bir ütopya, en azından Conny'nin
''Yazdıkların şiir değilse kalsın”
…
“Aklınla yapayalnız baş başa
Nice alevli geceler geçtin”
…
“Sen sevgileri göğüsle ve ne olur anla”
Cahit Zarifoğlu
Şair Cahit Zarifoğlu ile yaşamları boyunca yolları uzun kesişenlerin kendilerini bahtlı saymaları için çok
esaslı nedenler var. Eğer bu kişiler, şiirin bir Müslüman için yirminci
·
Puan vermedi
Trendeki Yabancılar
PATRICIA HIGHSMITH
Seviye 4
Michael Nation tarafından yeniden anlatıldı
Seri Editörleri: Andy Hopkins ve Jocelyn Potter
Pearson Education Limited
Edinburgh Gate, Harlow,
Essex CM20 2JE, İngiltere
ve dünya çapında Bağlı Şirketler.
ISBN 0 582 41812 7
Trendeki Yabancılar telif hakkı 1950 Patricia Highsmith Bu
uyarlama ilk olarak
TÜRKAN SAYLAN VE ÇYDD’YE SONSUZ SEVGİLERLE
Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği’nin yayınladığı bu kitap hakkında iki tane inceleme yazacağım. 1. İnceleme çağdaş ve ilgili mefhumlar, çağdaşlık değerleri , çağdaş eğitim alanları ve o alanlardaki amaç ve yöntemler, bize düşen sorumluluklar konularını içerecek.
Çağdaş eğitim konusuna geçmeden önce, çağdaş ve eğitim mefhumları üzerinde durmamız
Biter bitmez yazıyorum bu satırları. İçimde birikenleri dışarı atmamam lazım. Unutmadan yazmam lazım bazı şeyleri daha hepsi tazeyken. Çevremizdeki insanların hayatlarını neler yaşadıklarını bilmiyoruz bilemiyoruz özellikle de en en yakınımızdakileri. Bunlar akla hayale gelmeyecek şeyler oluyor bazen. Jude'da o insanlardan biri. Evet bazen okurken bu da olmaz diyoruz ancak benzer şeylerini belki de aynılarını yaşayanlar var. Bu yüzden kitabı öyle herkese tavsiye etmiyorum. Etmeyeceğim de. Kendim bile kendimi iyi hissettiğim bir dönemde okumak için çaba sarf ettim yeri geldi of dinlemem lazım dedim bıraktım. Konunun iyi işlenmesi karakterler tabiki de onları es geçemem ama böylede bir gerçeği var. Bir kere arkasında yazdığı konu ile içinin alakası yok evet bir arkaşlık romanı ama sanıldığı gibi renkli değil. Öte yandan karakterlerin çok iyi oluşturulduğunu düşünüyorum. Bunun en büyük örneği Jude. Kendisiyle asla empati kuramıyorsunuz, sevmek istiyorsunuz sevemiyorsunuz, yaklaşamıyorsunuz çünkü kendisi de kendisi hakkında bunları hissediyor bu da ister istemez ona olan bağınızı kurmada okurken zorlaştırıyor. Tahmin ettiğim bir sondu ancak tahmin etmediğim yerden vurdu en çokta bu yanını sevdim kitabın. Harold'ın yazdığı mektuplar, bölüm başlıkları, olayların başladığı yerde başladığı yerde son bulması. Yirmilerinde başlayan hikayelerinin ellilerinde son bulması hoşuma giden tedaylardı.
"İnsanlar kayıpları arayanları ziyaret etmez, kayıplarını arayan insanları ziyaret ederler"
"her şey olma isteği ve hiçbir şey olamama gerçeği"
Kitabı okurken rahatsız hissederim, belki de kısa sürede bittiremem diye düşünüyordum ama tam aksi oldu. Evdeymiş gibi hissettim, düşüncelerinde kendimi bulduğum kim varsa sanki hayatının bir döneminde Cioran okumuş. Kitabı okurken tutunamayanlardan Selim'in masasında oturup bu kitabı karıştırdığını ya da Hakan Günday'ı elinde sigarasıyla kitabın kenarına köşesine bir şeyler yazdığını görebiliyordum.
Cioran, her olayın sonu ile var olduğunu söylüyor. Doğumda da dahil her anın. Eğer ölünce doğmadan önceki hâlimize döneceksek, neden yaşamak için bu kadar zahmete girdiğimizi sorguluyor. İnsanların tanrıya ihanet ettiğini, tanrının insanlar istedikçe varolduğunu anlatıyor. İnsanın evrime karşı gelerek ölüm korkusundan, onu insan yapan her şeyden arınması gerektiğini savunuyor. Bireysel olarak sürekli kendini arayan bir savaşçı misali anlatıyor insanı, bu bitmeyen savaş yüzünden gelen bıkkınlıkla hayattan ve insanlardan soğumuşluğa değiniyor. Aidiyetsizlik hissine ise metafizik sürgün diyerek bambaşka bir boyut kazandırıyor.
Yaşamı boyunca lanet diye nitelendirdiği bilincinin hakkını vererek sorguluyor; tanrıyı, insanı, insan ilişkilerini, zamanı, bilinci, hayatı, anıları, her şeyi. Böyle bir adamın sonu da Alzheimer oluyor işte. Kimsenin aklında kalmadan ölmek isterken, ölmeden unutuyor her şeyi. Biraz trajik ama hayat bu kadar işte.
