Oruçla Temizlenelim
“Oruç, sadece yemeyi içmeyi bırakmak değil, aynı zamanda kötülüklerden de uzaklaşmaktır. Midemiz, yiyecek ve içeceklerden uzak kaldığı gibi, dilimiz yalandan, ellerimiz haram işlerden, gözlerimiz harama bakmaktan, kulaklarımız yalan ve dedikodu dinlemekten, ayaklarımız kötü işler peşinde koşmaktan uzaklaşarak oruçtan nasibini almalıdır. Oruçludan beklenen budur. Oruç tutan bir Müslüman çeşitli yemeklerle donatılmış sofranın başında helal olan nimetlere elini sürmez, sabırla iftar vaktini bekler. Orucun Müslümana kazandırdığı bu irade terbiyesi, insanı nefsani arzuların esaretinden kurtarıp adeta melekleştiren gerçek bir eğitimdir. Şimdi insafla düşünelim: Helal olan şeylere bile elini sürmeyen bu oruçlu, nasıl olur da harama el uzatabilir. Vücudunun ihtiyacı olan faydalı yiyecek ve içecekleri istediği zaman bırakabilen bir mümin, nasıl olur da zararlı içkileri kullanmaktan vazgeçmez. Oruç bize, belirli bir süre helal olan şeylerden uzaklaşmakla haramlardan sakınmayı öğretir.”
| Diyanet Takvim
·
Puan vermedi
64. Mektup
Yaşam ya arzular ya da bilinçle devam eder. Arzular memnuniyeti vaat ederken aslında sizi daha çok huzursuz eder. İşte bu nedenle gözler arzuların peşinden gitmeye kapalı olmalıdır. Gözlerini açıp bakan kişi farkındalık seviyesine ulaşır. Ve farkındalığın ateşinde tüm o tatminsizlikler güneşin altındaki çiy damlaları gibi eriyip buhar
Sayfa 110Kitabı okudu
Bütün mutlu aileler birbirine benzer: Her mutsuz aileninse kendine özgü bir mutsuzluğu vardır.
Sayfa 9Kitabı okudu
EBÜ’d-DERDÂ
Müthiş Bilge
O, insanları, dünyaya minnet etmeyerek, ona sahip olmaya davet ederdi... Bu da dünyaya gerçek sahip olmaydı. Sonu gelmeyen tamahkâr arzuların peşinde koşmaya gelince, bu kulluğun ve köleliğin çeşitlerinden en kötüsüdür. Bu konuda da şöyle der:“Dünyaya karşı gözü tok olmayan kişinin, dünyası yoktur.”
Onun gözünde mal; İslâm’ın istediği orta yollu hayatı sürdürmek için bir vesiledir, başka bir şey değildir.
"Zira bizler, gerçek hayatla bağını bir şekilde koparmış, yarım yamalak yaşayan insanlarız. Hatta öyle ki, gerçek hayatın adını duymak bile midemizi bulandırır, hatırlamaya tahammül bile edemeyiz. ^Canlı yaşamı^ bir iş, âdeta bir görev gibi görüyor, onu kitaplardan öğrenmeye çalışıyoruz. Öyleyse, neden bazen telaşlanır, birtakım aptallıklar yapar, birtakım arzuların peşine düşeriz? Bunun nedenini kendimiz de bilmeyiz. Bu garip arzularımız gerçekleşse bile en zararlı çıkan biz oluruz. Bizlerden birine daha çok özgürlük verin, ellerindeki bağı çözüp hareket alanını genişletin, üstündeki vesayeti kaldırın; size yemin ederim ki o gün geldiğinde yeniden vesayet altına girmek için yalvaranlar da bizler olacağız. Ayaklarınızı yere sertçe vura vura bağıracak, 'Siz kendinizden, yeraltında geçen zavallı hayatınızdan bahsedin. ^Biz, hepimiz^ demeyi bırakın!' diyeceksiniz. Müsaade edin, baylar, ben bu ^hepimiz^ lafına sığınarak kendimi aklama peşinde değilim. Ben kendi yaşamımda, sizin kendi yaşamınızda yarıda bıraktığınız, cesaret edemediğiniz ne varsa sonuna kadar gittim; siz ise korkaklığınıza mantık kılıfını uydurmaya çalışıp kendinizi kandırdınız. Bu durumda ben sizden daha ^canlıyım.^"
Sayfa 163 - Koridor YayınlarıKitabı okudu
