Muhammed Ekinci
@gereksizinbirii
Evet oldukça haklı görünüyor herkes.
Onlar ne istediğini bilen,herşeyin en doğrusunu bilen, ben ise ne istediğimi bilmeyen,ve hiç birşeyin farkında olmayan bir insandım..
O zmn söylesenize ben kim ve neyim ??
İstanbul
24 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Aslında çok basit değil miydi??
Biri birdaha hiç bulamayacağı sevgiyi kaybetti,
Diğeri birdaha asla aşık olmamaya yemin etti...
Şule ོ
@Birhirabul
·13 Haziran 2023 02:24
Şair 
Ece Ayhan, kendisini sildiğini söyleyen bir arkadaşına şöyle cevap veriyor;
“Silgiler, silerken, silinirler de...”
Kimsenin en sevdiği değilim.
Kaybetmekten korktuğu biri de olamadım.
Aranılan ,merak edilen ,özlenilen biri hiç değilim.
Bensiz herşey olabiliyor.
Dünya bensiz de dünyaydı ,darılmadım...
Okur Takip Önerileri
Herşeyden önce ummayi öğret kalbine .!
Beklentiye girmemeyi.
Kovulmamış ,ama içeriye de buyur edilmemiş.
Kapılarda beklemeyi öğret...
Ve biz.
"Ve biz, milyarlarca, aşkın, yalanın, alçaklığın ,kahramanlığın; kapıları , kapakları,kuş uçurmaz uzaklıkları ve ayrılıklarıyla kahrolası yasaklarıyla, bu acayip kaos karanlığında, biz ikimiz !!
İki müthiş hasret , iki parça can...
Gitmek ve sevmek.
Çok sevmemeli kimseyi, böyle sevdaların zamanı değil çünkü.
Hele ki sevipte sevdası uğruna ölünebilen o eski zamanlarda hiç değil .
Ne bir selamı kaldırır oldu , nede doğru bir kelamı sayar oldu bu devrin insanları. Bir merhabaya sığdırır olduk duygulardan yoksun insanlığımızı.
Bir mesajla gelen "naber" lere sevinir olduk çaresiz...!
Mektuplarımız vardı mesela elle yazılan, onlarinda kalmadı bir kiymeti. Saklanmıyor artık en sevdiğimiz kitapların sayfa aralarında. Gidenin ardından yas tutulmuyor , ayrılık acısı birkaç hafta dahi sürmüyor artık. Ne şarkılarda aranır oldu gidenler , nede şiirlere konu oldu kaybedilenler. Sevmeyi bilenlerin değer görmediği, sahte sevdaların omuzlarda taşındığı zavallı bir devir.
Gidenlerin acısını gelenlerle kapatan bir devir...
"Ne saçları sarıydı, ne adı Mihriban'dı !
Sevdasıydı şairin ; saçları sarı, adını Mihriban koyduran..."
Bak biz seninle olurduk."Olmaz "deme çok güzel olurduk.
Birlikte uyurduk.
Birbirimizi severdik.
Sen her baktığında ilk defa ki gibi heyecanlanırdım .
Ben senin göğsünde uyurdum mutlulukla.
Cennet bildiğim boynunu öperek başımı kedi gibi oraya yerleştirirdim.
Sonra sen beni her optüğünde o günkü gibi, heyecanlanır ne yapacağımı bilemezdim.
Sarıldım sürekli sana.
Sımsıkı.
Sonra ben sürekli yavaşça sana yanaşır, öpmeye doyamadığım dudaklarını öperdim yavaşça.
Başımı göğsüne yaslayıp kalp atışlarını dinlerdim.
Saçlarınla oynardım.
Sana trip attığımda kızardın bana .
Ben hemen yumuşayıp sokulurdum yine koynuna.
Sonra film izlerdik.
Duygusal bir filmse sen ağlardın.
Filmi kapatıp gözyaşlarından öperdim.
Çok iyi anlaşırdık demiyorum, çok iyi anlaşmak isteyen kimdi, sıkıcı ve sıradan olmak istemiyorduk biz.
Çok kavga ederdik çok.
her seferinde birbirimize kıyamayıp yine severdik.
Kırıp dökerdik belki de birbirimizi.
Olmazdı demiyorumm bak, olurdu.
Ama yine birbirimize sokulurduk.
Bak biz olurduk, çok güzel olurduk.
Biraz gözyaşıyla, kırık döküklerle , öfkeyle, sinirle olurduk ama olurduk .
Biz sen isteseydin olurduk...
"Umut belki gelecek sayfadadır kitabı kapatma..."
"Biliyorumm yine karşılaşacağız bir şehrin otogarında.
Aynı tren istasyonunda.
Belki de kalabalık içerisinde seslerimiz tanıyacak birbirini.
Sonra gözlerimiz çarpışacak iki yabancı gibi.
Kalp unuturmu hiç ağrısını..."
Sana ,uzun uzun bakacak kadar hayran ve bir o kadar da aşığım.
İnsanların çoğu bencil.
İnsanlar kötü.
Ne zaman bir dünya teleşından kaçacak olsam,seni sığınak olarak bildim.
Sana sığındım.
Şimdi senden tek dileğim ;
yıkılsan , zerre kadar parçan kalmasa bile, bizi unutma olurmu...
Hayallerim diyorum, iyikii varlar.
Yoksa nasıl sarılacaktım,
bu kadar uzak mesafeden sana...