Ahmed Arif’in Leylâ Erbil’e, Leylisine gönderdiği mektuplardan oluşmaktadır.
Zalım Leylâ...
“Leylâ zalım Leylâ bu benimki dördüncü oysaki senden bir tek mektup aldım.”
Nasıl güzel sevmek o Ahmed? Her cümlesi hayranlıkla okunası...
“Hiçbir uğraş, hiçbir umut, seni düşünebilmek, seni anlayıp sevmek, yüzüne bakabilmek kadar dolu, anlamlı ve yaşanmaya değer olamaz.”
Canım Arif, hüzün kokan Arif...
“Mektubun gecikti gene. Belki de ne yazacağını kestiremiyorsun! Oysa adını yazman yeter. Görünce içim aydınlanıyor.”
Daha niceleri dökülmüş kaleminden.
Sevmek öyle bir sevmek ki...
Okuyun, okutturun.
