"Şey”leri bilmenin biricik yolu duyulardır.
İnsan zihni, doğal olarak, bedensel şeyleri dikkate almaya meyleder ve bu işle ilgilenmek için çok zor güç bulur. Tıpkı, bedensel gözün kendi dışındaki bütün nesneleri görmesi fakat kendini görmek için aynaya gereksinim duyması gibi.
Sınırlı fikirlere sahip insanlar, kelimelerin açıkça söylediği şeyi kanun zannederler.
Zayıf, kanunları ister; güçlü, onları elinde tutmak ister; hırslı, taraftar kazanmak için onları savunur.
İnsanlar, ilkin algılamaksızın hisseder, sonra, rahatsız edici ve sıkıntılı bir ruhla algılarlar. Son olarak da açık bir zihinle yeniden düşünürler.
Çocuklarda bellek çok kuvvetlidir ve hayal gücü bu yüzden son derece canlıdır, zira hayalgücü, genişletilmiş veya birleştirilmiş bellekten başka bir şey değildir.
Korku, dünyada ilk önce tanrıları yarattı.
Akıl yürütme gücü zayıf olduğu oranda hayal gücü görece daha büyük ve güçlüdür.
Her nerede bir halk, silahlar üretip vahşi hâle geldiyse orada artık insani kanunlara yer kalmamıştır.
Bilinmeyen her zaman abartılır.