Gizem
@gizemarikan
Instagram : psikolog.gizemarikan
Klinik psikolog
hacettepe üni.psikoloji - klinik psikoloji M.Sc.
169 okur puanı
Ekim 2018 tarihinde katıldı
özne eksikse en derin eksiği veda edemediği annedir. Önemli olan ayrılabilmektir.
-İnci Doğaner.
Peki insanı , sürüsünden ve yakın ilişkilerden alı koyan, bu başarı hissinin kökeni nedir? Neden özerk olmak, özsaygı hissetmek isteriz, neden kendimizle gurur duymak isteriz ? Çünkü böyle midir? Bir çok şey gibi.
Okur Takip Önerileri
"okurken hiç acele etmem" demişti.
"Ne yani " dedim , "ama çok az okuyabilirsin böyle. Çok az şey başarabilirsin. Bitmez , yetmez, insan hayatı küçücük sonuçta. "
"Acele etsen" dedi "bitirebilecek misin?"
Bitirmek ... Ne saçma şeydi.
Bitmeyecekti gerçekten.
Ne kadar yaparsan yap, bir sınırı olmayacaktı.
Belki de haklıydı. Yavaş okumak lazımdı.
Ancak bir kitabın içinde geçen başka bir kitabı okuma isteği nasıl engellenebilirdi ki , insan kendine ; gidemediğim ne çok gezegen var, acele etmeliyim demiyor muydu?
Bu telaş nasıl dinebilirdi?
Bu geç kalmışlık hissi nasıl geçerdi?
Çocuk: Tanrı var mı ?
-Bilmem.
Çocuk: Söyle bir şey işte.
-bilsem söylerdim. Ama bilmiyorum, hiç kimse bilmiyor.
Çocuk:Roberta biliyor.
-hayır. Roberta inanıyor. Bu da harika bir şey. İnanç düşündüğün ve hissettiğinle alakalı. Bildiğinle değil. Bir fikrim var ama bu fikir benim, yanlış olabilir. Seninkini ne diye bozayım?
-gifted
Sana bir şey olsa?
Bana bir şey olursa
Ölüm hepimiz için
Birkaç gün üzülürsünüz
E sonrada hayat devam ediyor zaten
Önemli olan iyi devam etmesi
Karıncalar içlerinden bir tanesi ölse bile hiçbir şey fark etmez.
Var güçleriyle çalışmaya devam ederler.
Binlerce milyonlarca karınca.
Kimse ölenin farkına bile varmaz.
-babamın kanatları
Farkına vardım ki...
Burada sadece kısa bir süre için bulunuyoruz.
Ve burada olduğum sürede de...
Kendimi bırakıp
Tadını çıkarmak istiyorum
-Her
Bu ne saçma bir his? Gitmiyor. Çözümü yok gibi. Nereye girsem, hangi konuya dalsam, hangi insanla konuşsam ; yolum yine buraya çıkıyor. Sanki tüm hayatım,baş etme sistemim bundan kaçmak üzerine kurulu. Belki güzellikleri görünce bu kadar kendimden geçmesem, mutlu olduğumu iliklerime kadar hissetmesem, yaşadığım şeyin beni bu kadar sarmasına izin vermezdim. Buna orta yolu bulmak diyorlar galiba.
Kimliklenme ihtiyacını anlayabiliyorum ancak neden bir insan kendini mesleğine yapıştırır ki? Veya okuluna veya okuduğu kitaplara ? Tüm bunların toplamı değil miyiz? Patolojiler kimliğimizin bize ait bazı parçalarını görmezden geldiğimizde ortaya çıkıyor bence. İnsanın kendini idealize etmesi ne korkunç bir şey. Etten kemikten varlıklar değil miyiz? O olsakta bu olsak ta... Doktor olsak ta işsiz olsakta...
Kendini nasıl sorgularsın? Kendini sorguladığın vakit ne olur?
Muğlak varsayımlar ve sallantılı ön kabullerini mercek altına aldığında
Başka bir insan olmaya mı başlarsın?
Examined life
Tanınmak, takdir edilmek, bilinmek neden bu kadar önemli? Ne getirisi var sanki? Mesela aklımdan geçenleri neden sadece aklımdan geçirmiyorum da buraya yazıyorum ? Daha fazla dopamin? Daha fazla insana ulaşma çabası ? Peki ama neden?
Kabullenerek ilerleyebilir mi ki insan? Durmadan ilerlemek olduğun hali beğenmemek değil midir? Ne yapmalı tekrar mı etmeli? Daha fazlasını mı hedeflemeli? Denge nerede ve nasıl kurulacak?