''Ruhsallık açısından, kendi kendimi yıkıma uğratıyorum; artık, yaşıyor sayılamam. Duyarlığım, taşların düzeyinde ve asalaklardan kurtulmasına az kaldı, terk edilmiş şantiyelerin böceklerinden kurtulmasına.
Ama bu ölüm, çok incelikli bir ölüm; benden doğan bu ölüm, etimin bir çeşit seyreltilmesi biçiminde gerçekleşiyor. Zekânın artık kanı yok.
bir denizde bir öykünün sayısızdır yolları
kimi vurgun yemiş gizilgüç
kimi ahtapotun kolları
Alabalık ile SiyambalığıKitabı okudu
Ama aslında biz, zengin ve yüksek eğitimli beyazlar
kendi arkamızı çıplak bıraktık. Ön çıplaklığımızı biraz felsefeyle
kapatıyoruz (Hıristiyan, Marksist, Freudo-Psikanalist)
ama kıçımız açıkta, şark rüzgarlarının insafına kalmış.
O zavallı yerli, diğer yandan, arkasını korumak için bir teolojinin
incir yaprağına kendini aşma deneyiminin kuyruk
yamasını eklemek akıllılığını gösterdi. Hazırlanmış veya
gelecekte hazırlanabilecek herhangi bir uyuşturuoo veya
meskalin etkisi altında olanlarla insan hayatının nihai
amaç ve sonu: Aydınlanma. Muhteşem Hayal'in gerçekleşmesini
eşit tutacak kadar aptal değilim. Bütün önerdiğim
şu, meskalin deneyi Katolik teologların tanımlamalarıyla
"bir bedava kerem" , kurtuluş için gerekli değil, ama gizilgüç
olarak yararlı ve eğer alışverişi kolaylaştırılırsa şükranla kabul edilmeli. Sıradan algılanmanın kalıplarından sıyrılmak,
birkaç zamansız saat için dış ve iç dünyaların gösterilmesi,
hayatta kalma saplantısıyla yüklü bir hayvana
veya kelime ve fikir saplantısı olan bir insanoğluna göründükleri
gibi değil, ama Özgür Akıl tarafından algılandıkları
gibi doğrudan ve koşulsuz olarak; herkes ve özellikle entelektüeller
için paha biçilemez değerde olan bir deneyim
bu. Entelektüel için ise tanım gereği, Goethe'nin deyimiyle
"sözcüğün aslında verimli" olduğunu kabul eden insan
için demek. O "gözlerimizle algıladığımız, öyle olmasıyla
bize yabancıdır ve bizi derinden etkilemesi gerekmez" şeklinde
hisseden insandır.
