Bir çocuğun başına gelebilecek en kötü iki şeyin hiç kendi haline bırakılmaması ya da tamamen kendi haline bırakılması.
Benim hiç dostum yok, hiç de olmadı zaten.
Şımarık bir hastaya en iyi gelebilecek şey kendisi kadar şımarık birisiyle karşılaşmasıdır.
“Ben de yalnızım,” dedi.
Daha önce bunun kendisini aksi ve huysuz hissetmesine neden olan şeylerden biri olduğunu fark etmemişti.
Duygusal bir çocuk degildi, kimseyi de öyle pek umursamazdı.
İstediğin bir toprak parçası gördüğünde, dedi neredeyse gülümseyerek, orayı al ve canlandır çocuğum.