Ey acısını bir pembeye dönüştüren çingene
Su ve ay hep yürür sense olduğun yerde...
Yanında götüreceğin hiçbir şey kalmadı
Ellerindeki keder çizgilerinden başka
Ey, dinle, hayatın son sözü şudur ki sana
- Her mecnun yine de çöl bulur kendine
Leyla ile başlayan her şey söylencedir
Ama yine de adı Leyla olsun sevgilimizin...
Okur Takip Önerileri
Ey acıyı ödünç alan, o artık sende kalsın
Sonsuza kadar senin olsun o çığlık...
İlhan diyarında bir kitap
Gül mü desem kan mı
Türküler bilir belki yine de
Gül müdür açan yoksa kan mı?
Sustuğun yerde insan katlolur
Kana bulanır kitap, ışıklar kan kokar
Kentin yüreği yanmazsa Ey Oğul!
Türküler diyarı büsbütün viran olur.
Bir kez olsun dönüp bakmadı
Hoşçakalın da demedi giderken
...
Sonra hiçbir haber çıkmadı
Çıkıp gelmedi apansız birgün
Gerçi yoktu yolunu bekleyen...
Ve hiç kimse gözyaşı dökmedi
Adını bilmediğimiz çiçekler topladık
Kanatıp durdu parmaklarımızı kızılcık,
Kuşburnu ve böğürtlen dikenleri.
Yaşayıp durmuşuz bir yangını
Unutmuşuz gülümsemeyi sanki...
Uzak ve anısız bir bakış
Uzak bir buluttur şimdi keder...
Bastıkça çatırdıyor otlar
Sanki eylül yürümüş buraya...
Dönüp dolaşıp aynı şeyleri
Konuşuyor gibiyiz bu akşam
Ve yüreğimizdeki bir yalım
Aralıksız büyütüyor kederi
Dalıp gidiyoruz durmadan
Kolluyor gibiyiz birşeyleri
Yaşayıp sakladığımız neydi
Neydi yalnızlığımızı çoğaltan?
Sığındığım her yer adınla anılır.
Gün biter gülüşün kalır bende.