Benden gitme çabanı özlüyorum.
Gözlerin gibi kararıyor ruhum.
Bakıyorum geceye, sen hâlâ
bal porsuğu gibi orda.
Haksız bir gidişin olsa benden,
kimse şaşırmaz.
Fakat aklım bu gidişi asla almaz.
Sen kimsin, gidiyorsun?
Yüzünde bir ifade, sakladığın herkesten.
Akşam olsa şaşırmam.
Gündüz uykusunda bir düş gibisin.
Sana sarılıp anı
Günaydın. İnsan sevdiğini kırmaz, derler. Ne tuhaf, hâlbuki bu çağda hiç kimse kırmakta tereddüt etmiyor. Aragon'un o şiirini anımsatıyor "severken kıranlar": "...ve kırar göğsüne bastırırken sevdiği şeyi"* Zannederiz kırmadan, kırılmadan yaşamak mümkün değil sevgili okur. Bu da bizim talihsizliğimiz. Var olun.
* 
Cemal Süreya
Bir çiçek açıverir gamzende
Ölüm böyle ciddi bir şeydir
Yaşamak, böyle dümdüz
Yalnızlığı koyuyorsun alnıma
Ben daha gelmeden dünyaya
Böyle yazılmış yazım...
Kuşlar sabah ayazında
Yuva ararken
Birgün mutlaka.
Bu gün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür
gümbür bir telaş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne
güzel, düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz