Bir gün daha geçti...
Uzun bir ömür gibi yaşanan o geçmez zamanlarla.
İnsani olarak hepimizin ortak hislerde buluştuğu, elinden geldiğince o kocaman yürekleriyle az çok demeden destek verdiği yine de içinin asla rahat edemediği, edemeyeceği bugünlerde içimiz çok acıyor.
Hepimizde ruhsal bir bitkinlik...
Yazamadım en başından beri. O gücü kendimde bulamadım ben.
Yatarken, kalkarken, günlük işlerimize devam ederken yüreğimizdeki o sızı.
İçimizdeki o boşluk, huzursuzluk ve hiçlik duygusu. Yutkunmak bile zor geliyor artık. Durup durup ağlamalar...
Daha yazmak istediğim lakin kelimelere dökemediğim çok şey var.
Ah can'lar ah!
Çok üzgünüm çok.
Hepimizin başı sağolsun.
Rabbim kalanlara sabır ve dayanma gücü versin.