...Ve keşke, Bir şehir olabilseydim ben. O zaman dokunmazdı terk edilmeler içime. Bu yollar benim diyebilirdim, Bu gökyüzü benim. Bu yağmur.
Sayfa 17
Reklam
‘kuş uçtukça genişliyor gökyüzü’ demişti Rilke. belki hayat da yaşadıkça. böyle düşün,delirme. kimse duymaz çünkü bu gürültüde..
"Işık şehrine nasıl haber göndermeyi düşünüyorsun?" Dedi Şafak daha imkânsızmış gibi. "Lordların böyle bir gücü yok, Tanrıçaların bile böyle bir gücü yok" volta atmayı kesse de her kelimede hareket ediyordu. Kendini sıktığı ortadaydı ve sabrın Ateş krallığının iyi oldukları konulardan biri olmadığı da ortadaydı. "Öyle mi?" Diye kurnaz bir şekilde güldü Daren. "Peki ya Gökyüzü Varisi'nin?" Şafak bir müddet duraksadı... "Ben yine hiçbir şey anlamıyorum!" Dedim. "Tanrıçalar diyardan sorumlu ama birileri de Tanrıçalardan sorumlu. O birilerine bunlar yaramazlık yapıyor diyeceğiz baloncuk."
Sayfa 30 - Karakterler: Daren, Nova, Şafak|||yayınevi:DEXKitabı okuyor
Aynı karanlıkta örtse üstümüzü, herkes kendi gecesinde izler başka bir gökyüzü.
ONUR DA AĞLAR
Gözlerinin pınarında Bir bulut, Boşandı boşanacak Nerdeyse. Aklımdan geçenleri Okuyorsun su gibi. Dünya gördü Bizi boğazladılar... Tutma gözyaşlarını Onur da ağlar... Bırak yıkansın gökyüzü, Lacivert, yeşil, altın Işıkları günbatının. İşte şafaktayız gene Çırılçıplak Ve mavi. İşte sanki dağ yeli Ve işte sanki meltem...
Ahmed Arif
Ahmed Arif
Reklam
112 syf.
8/10 puan verdi
·
Beğendi
·
3 günde okudu
Akşamüstüne doğru, kış vakti; Bir hasta odasının penceresinde; Yalnız bende değil yalnızlık hâli; Deniz de karanlık, gökyüzü de; Bir acayip, kuşların hâli. Bakma fakirmişim, kimsesizmişim; Akşam üstüne doğru, kış vakti Benim de sevdalar geçti başımdan. Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış; Zamanla anlıyor insan dünyayı. Ölürüz diye mi üzülüyoruz? Ne ettik, ne gördük şu fâni dünyada Kötülükten gayri? Ölünce kirlerimizden temizlenir, Ölünce biz de iyi adam oluruz; Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış, Hepsini unuturuz. youtube.com/shorts/9izEuu3f...
Sakın Şaşırma
Sakın ŞaşırmaOrhan Veli Kanık · Yapı Kredi Yayınları · 20235,4bin okunma
"Seni her düşündüğümde kalbimde bir yıldız kayar, gökyüzü boşalana kadar." "O zaman gökyüzü sonsuza dek yıldızla dolu kalacak, çünkü seni düşünmekten asla vazgeçmeyeceğim."
Renk yoktu. Her şey griydi. Gökyüzü, binalar, hatta insanlar bile gri görünüyordu.
Ruhunun bulandığı kanı, en saf ruhlu su bile temizleyemez. Kendine açtığın derin yaralarını, suyun anlayışı bile silemez. Bir karmaşayla çevrelenmiş aklını, yolunu bulabilen su bile çözemez. Korkunun ezgisiyle donatılmış bakışlarını, suyun sakinliği bile söndüremez. Karanlık suların içindeki yuvanı, aydınlık öyle kolayca yenemez. Gökyüzü, denizindeki yıldızların ışıltısını her zaman pusulan olarak belirleyemez. Yüzmek için kaldırdığın kollarını, her hırçın dalga kabul edemez. Yaralarını temizleyen su perisinin ağıtlarını, karanlık sulardaki yaratıklar bile dinleyemez. -ʚїɞ
Reklam
Adam masaya Aklında olup bitenleri koydu Ne yapmak istiyordu hayatta İşte onu koydu Kimi seviyordu kimi sevmiyordu Adam masaya onları da koydu Üç kere üç dokuz ederdi Adam koydu masaya dokuzu Pencere yanındaydı gökyüzü yanında Uzandı masaya sonsuzu koydu
Adam YayınlarıKitabı okuyor
Kalbimde ki yerini bilseydin gökyüzü dar gelirdi.