Bazen bir kitabın içinde geçen bir söz bütün bir hikayeyi tasvir edebilmeye yettiğini düşünüyorum. Keza Tolstoy'un İnsan Neyle Yaşar hikayesinde de düşüncemin kanıtlarına dair kırıntılar keşfettim.
Örneğin, «Bazen bir saatte kaybolan, bir yılda ele geçirilemez!» sözleri; kitabın içerisinde geçen bütün hikayelere kaynaklık edebilmişti...
Samon, üç kuruş alacağını tahsil etmek isterken Mihael ile karşılaşması yada kralın, sonsuz bilgiye ulaşmak isterken içerisinde olduğu vaktin aslında sonsuz kudret olduğunu anlaması gibi...
Nefsi için hareket etmenin sonsuz afiyete engel olmasını anlatan bir durak gibiydi Tolstoy'un hikayesi!
