Bu yorum görüntülenemiyor
Şu sıralar ben de çok düşündüm hayatımın kaynağını ama bu kaynağı nerde ya da neyde aramam gerektiğini tam olarak bilmiyorum bilmiyoruz . Ben lise öğrencisiyim ve meslek tercihime az kaldı diyebilirim ama bu hayattaki tek hedefim bir meslek mi ya da bir meslekteki beklentilerim neler olmalı. İçimden hangi meslek geçse ya geçim sıkıntısı olur , iş bulamazsın , yurt dışına çıkacak desteği göremezsin .. gibi gibi şeyler hayal kuramiyoruz ya da kurduğumuz hayallerin gerçekte öyle kurgulanamayacaginfan korkuyoruz yani şuan çok şey söylemek istiyorum bu incelemenizi okuduğum şu vakit gerçekten de ben de hayatın kaynağını sorguluyorum..bir ömür para için çalışıp emekli olmayı beklemek istemiyorum ya da bir ev alıp ömür boyu onun borcunu ödemek peki ne istiyorum bilmem sadece insan gibi yaşamak ve insan gibi yaşatmak ...ve bir doz da huzur fena olmazdı .
Henüz bir lise öğrencisiyken bile bu tür düşüncelerle birlikte olup kendiniz için bir farkındalık yaratma çabanız takdire şayan. Böyle devam ederseniz eminim ki insan gibi yaşayacağınız ve insan gibi yaşatacağınız zamanlar yakındır. 😌
Ben de bölümümde mimarlık tarihi ve mimari restorasyon alanlarına yönelmiştim. Biraz biraz sizi anlayabiliyorum. Kitaba gelince o kadar çok karşıma çıkıyor ki. Fakat ne kitabın kendisini ne de düzgün bir pdfine denk gelebildim. Siz şanslısınız.
restorasyon eskiyi yeniyle birleştirmek adında çok değerli bir meslektir aslında. yurtdışında inanılmaz restorasyon örnekleri var fakat ülkemizde halen kıymeti verilebilen bir alan değil. çünkü 75 80 yaşındaki restorasyon hocaları bile yaz okuluna ne kadar öğrenci bırakırsa o kadar ekstra para alırım mantığıyla bir iş disiplini yürütünce ülkede restorasyonun da değeri kalmıyor. :)
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Okurken, tıpkı söylediğin gibi, bu kitaba mimar kafasıyla yaklaşmak lazım diye düşünmüştüm. Ama düz bir diplomayla değil, aşkla mimarlık yapan bir insanın kafasıyla. Benim üzerinden hızlıca geçmiş olduğum bir nokta, seni başka bir açıdan yakalamış olabilir.
Ve kesinlikle, hayatlarımızın kaynağını sadece kendi içimizde bulmalıyız.
Kalemine sağlık. :)
Evet, yani bu mesleğin içinde olmayan birileri de elbette anlayacaktır Howard’ı, Peter’ı, Gail’ı veya Dominique’i. Fakat bu örnek veriyorum pay olarak %60 olur, %70 olur. Zaten Bina Bilgisi dersinde bize bu kitabın filmi de izletilmişti, sonra üzerine tartışılmıştı. Vaktinden ayırdığın için teşekkür ediyorum. :)
Hocam ağzınıza sağlık ilk kez duygulandım bir inceleme okurken. Sizin gibi insanların böyle incelemeler yapıp daha çok kişiye ulaşmaları gerçekten çok kıymetli, tebrikler..
Vaktinizden ayırdığınız için çok teşekkürler. “Empati” önemli bir kelime, siz de okurken bunu uygulamışsınız. 😌
Oğuz bey yorumunuzu okurken kendimi çok üzgün hissettim. İnsan bazı gerçekleri duymak istemiyor. Ben de makine mühendisiyim kötü bir maaşa kötü bir işim var ama bırakamıyorum. Usulsüzlükler, yalanlar, alttan alttan para kaçırmalar... Hiç birini duymak, görmek, şahit olmak istemiyorum. Ben ve eşim ikimiz de şöyle sakin, köylere yakın bir yerde yaşamak istiyoruz ama şartlar maalesef fırsat vermiyor. Yaptığınız yorumda çok haklısınız sadece herkes sizin gibi işini bırakıp yapmak istediği şeyleri yapamıyorum. Tabi bu da mutsuzluğu beraberinde getiriyor. Umarım bir gün hayallerimizi yaşarken buluruz kendimizi. Sağlıcakla kalın...
Zaten ben bu milyonların arasından bir kişiyim sadece, eminim ki benim durumumu yaşamış daha milyonlarca kişi var bu ülkede. Sadece işimizi kaybetme korkusuyla dile getiremiyoruz. Meslek haklarımızı bile bilmiyoruz. Ben kendi haklarımı öğrendikten sonra bütün haklarımın çiğnendiğini çok sonra öğrenmiştim, iş işten geçti tabii... Umarım mutsuzluklarınızı bilinçli bir hale getirip mutluluklara dönüştürebilirsiniz. Selametle...
"Gel tecrübe kazan, sana para vermeyelim." diyen o kadar çok proje firması var ki. Kaç tane yeni mezun mühendisin mimarın çaresizlik içerisinde göz yumduğunu bilirim. Emek çalmak hırsızlıkların belki de en adisi! Bu sektörün şantiyesi ayrı dert, ofisi ayrı dert. Emek sömürüsü ayrı dert insanların hayatlarını düşünmeden ucuz bina yapmak ayrı dert. Şantiye stajımı çok iyi olduğunu düşündüğüm bir firmada yapmıştım. Staj defterime yalnızca teknik bilgileri değil mesleğimle ilgili duygu ve düşüncelerimi de yazmak istediğimi ifade etmiştim ve tekniker bir beyefendi tarafından alaya alınmıştım. Sanki bir robot olmak zorundaymışım gibi. Betonarme yapa yapa ruhlar da mı betonlaşıyor? Ya da yok, çağın insanı kötü suç betonun değil.
ne deseniz haklısınız. bu durumun işveren yönünden çok işçi yönü de var ama. "yeter ki tecrübe kazanayım, ilk zamanlar para almama gerek yok" kafasındaki mimarlar da çok maalesef. zamanında ben de onlardan biri olduğum için onların da nasıl bir düşünce içerisinde olduklarını çok iyi anlıyorum. her ne olursa olsun bu meslek şu an sağlıklı koşullarda devam edilebilecek gibi değil bu ülkede. ben de hayatımın kaynağını başka bir yerde arıyorum. değerli yorumunuz ve düşünceleriniz için çok teşekkürler
1 sonraki yanıtı göster
Bu kitabı en çok arayanlardan biriydim . Çok şükür yeniden basılmıştı .
Kitabı çok okumak istiyorum ama basımı durmuş nereden bulacağım bilmiyorum . Uzun zamandır da bakıyorum ama sadece ikinci el var ve onlarda fahiş fiyat 🤷🤷
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.