Onca Yoksulluk Varken
Duygunu ve ruhunu sömürmeyen, bir çocuğun samimiyeti ile dile gelen bir dram. Kişinin varoluş sancısını küçücük bir çocuktan öğreniyorsunuz. Birileri onu görsün, ona kızsın yeter ki varlığını fark etsin diye meyve çaldığına tanık olunca çaresizliği görüyorsunuz. İki farklı dinden, renkten kişinin sevgisine tanık oldukça, sevginin politikası olmazı görüyorsunuz. Nazileri görüyorsunuz bir yandan hayata tutunmaya çalışan ama korkusu hala devam eden bi Yahudi kadını. Duygu mastürbasyonuna girmeden bunu başaran Emile Ajar aslında Romain Gary’i tanımak ve Fransız edebiyatının bu şaheserini okumaktan mutluyum.
Bir ara yazarın hayatına da göz atın derim, edebiyatı trolleyen insan olarak kayıtlara geçmiş 😌
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.