Kırk Ambar’ın ilk cildi olan “Rümuz-ül Edep” bilindiği üzere edebiyatın üzerinde fazla düşünülmemiş ve konuşulmamış ana meselelerine ışık tutmak niyeti ile yazılmış. Fakat edebiyatın birkaç masal, iki üç hikaye kitabından müteşekkil sanıldığı günümüzde, yine edebiyatın ne olduğunun anlatılacağı işte bu kitabın okuyucu kitlesinde karşılık bulmaması aslında matematiksel olarak gayet tabî olmasının yanı sıra bir o kadar da üzücü. Cemil Meriç’in Rümuz-ül Edep’teki dili, gerek günümüz okuyucu kitlesinin ortalaması düşünüldüğünde, gerekse de 21. Yy. Türkçesi göz önüne alındığında, okuyucuya ağır gelebilir. Fakat eserlerini, okuyucuya bir şeyler aktarmanın yanı sıra onları düşündürmek için bir araç olarak gören Cemil Meriç’in zaten ham ve yalın bir dil kullanması düşünülemezdi. O, ekonomik sıkıntılar, geçim kaygısı gibi dar kadrajlı dertleri olmayan bir “cins kafa” olmasından sebep, dertlerinin büyüklüğü nispetinde dili de ağırlaştı. Fakat esere sadece yazarın penceresinden bakmamak gerek. Eğer okuyucu kitabın kapağını, ondan faydalanmak ve ufuk geliştirmek niyeti ile açarsa, birkaç günde bitmemesi elde değil. Yazarın anlatımı ise, yine alışık olmayan türden. İçindekiler kısmındaki başlıklar, okuyucuya farklı bir şeyler söyleneceğinin sinyalini vermekte yeterli. Örneğin “Çağın Dini : Hümanizm” başlığı. Başlıkları metinlerin kalbi olarak kabul edersek, başlık seçimi zannediyorum ki bize şunu anlatmak istiyor: "Okuyacağın kitap, malumatlarla dolu, akademik kaygı ile yazılmış bir eser değil. Uyumadan önce okuyacağın keloğlan masalları ile alakası bile yok. "Ne" ile yetindiğin bunca kitabın aksine, sana "Neden"i ve "Niçin"i vereceğiz." Arkadaşlar artık "Nasıl"ı bulmakta bize düştü.

Kırk Ambar 1: Rümuz-ül EdebCemil Meriç · İletişim Yayıncılık · 2006547 okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.