Hep alıntılarını görür ve çok merak ederdim Ümit Yaşar’ı. Sonunda okuma fırsatı buldum ve çok beğenerek okudum. Şiirlerinin hepsi birbirinden güzeldi ama Karanlığın Gözleri şiirini tekrar tekrar okudum.
Şiirlerden sonra Sahibini Arayan Mektuplar, Hüzün Şarkıları ve Mihriban’a Mektuplar var. Öyle bir aşkla, öyle bir bağlılıkla yazılmış ki bu mektuplar insan hayrete düşüyor. Kimmiş bu Mihriban, nasıl bir kadınmış diye düşünüyor. Yazar öyle bir anlatmış ki, her mektubun sonunda iç sesiniz “vay be” demeden edemiyor.
