Halk ölüyor, kendi ölümüne alışmış. Çocukların ölümü, kadınların güçlerinin üstünde çalışmaları,herkes için, özelikle de yaşlılar için açlık gibi ölümle sonuçlanacak yaşam biçimleri oluşmuş halk arasında. Ve halk bu duruma öyle yavaş yavaş gelmiş ki, durumunun korkunçluğunu kendisi de görmüyor ve bundan yakınmıyor. Bu yüzden biz de bu durumu doğal sayıyoruz, böyle olması gerektiğini düşünüyoruz.” Artık gün gibi açıktı onun için: Halkın çektiği yoksulluğun başlıca nedeni,halkın da bildiği ve her zaman söylediği başlıca nedeni, karnını doyurabileceği biricik şey olan toprağın, toprak sahibi zenginler tarafından halkın elinden alınmış olmasıydı. Son derece açık bir şey daha vardı: Çocuklar ve yaşlı insanlar süt içemedikleri için ölüyorlardı, süt yoktu, çünkü hayvanları otlatacak, ekip biçecek, kuru ot elde edecek toprak yoktu. Son derece açık olan başka bir şey de halkın yoksulluğunun ya da en azından bu yoksulluğun en önemli ve en yakın nedeninin, onu besleyen toprağın onun ellerinde değil, toprak üzerindeki bu haklarını kullanarak halkın emeğiyle yaşamakta
olan insanların ellerinde bulunmasıydı. Yokluğu halinde insanların ölümüne yol açacak kadar gerekli olan topraksa, elde edilen buğdayın yurtdışına satılması amacıyla ve toprak sahiplerinin kendilerine şapka, baston, araba, bronz heykel gibi şeyleri alabilmeleri için aşırı derecede yoksullaştırılmış bu insanlar tarafından işleniyordu. Tıpkı bir çitin içine hapsedilen ve ayaklarının altındaki bütün otları yiyip bitirdikten sonra atların zayışayacağı, onlara yiyecek ot bulabilecekleri başka bir topraktan
yararlanma olanağı verilmedikçe de ölecekleri ne kadar açıksa artık bu da ona öyle açık geliyordu.Bu korkunç bir şeydi, asla böyle olamazdı ve olmamalıydı. Olmaması için çare bulmak gerekiyordu ya da en azından buna katılmamak gerekiyordu. İki yanında kayın ağaçlarının sıralandığı yolda bir aşağı bir yukarı yürürken, “Mutlaka çare bulacağım,” diye düşünüyordu. “Bilimsel topluluklarda,hükümet kurumlarında ve gazetelerde halkın yoksulluk nedenlerini ve kalkındırma yollarını konuşup duruyoruz, sadece halkı mutlak surette kalkındıracak olan tek kesin çareden, onun için gerekli olan toprağın elinden alınmasına son verme çaresinden söz etmiyoruz.”
Sayfa 312 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.