Otur oturduğun yerde
ADAMıN BİRİ peygamberlik davasına kalkmış. Derdest edip, padişaha götürmüşler. Padişah bakmış
ki adam bu işe sırf yolunu bulmak için girmiş. Ama
belli etmez. Ciddi ciddi sorar:
"Sen peygamber misin?"
"Evet, peygamberim."
"Cebrail geliyor mu?"
"Gelmez mi, geliyor elbet!"
"Bir mucize göster bakalım "
"Öyle aç karna mucize gösterilmez. Hele bir sofra
kur, şöyle karnımızı doyuralım. Sonra bakarız .
Padişah, mabeyncisini çağrır:
"Bu efendiyi alın, konaklardan birine götürün, ne
diler ne arzu ederse yerine getirin."
Mabeynci, el etek eder, adamın koluna girer huzurdan çıkıp giderler.
Aradan bir süre geçer. Padişah bu adamı unutur. Bir
vakit sonra yine hatırlar. Mabeynciye:
"Kalk şu peygamberi bir ziyaret edelim" der. Gülüşe
gülüşe konağa giderler.
Padişah:
"Merhaba efendi, nasılsın?"
Adamın her halinden bir eli yağda bir eli balda olduğu anlaşılmaktadır :
"Şükür, şükÜÜür. "
"Yine Cebrail geliyor mu?
"Gelmez mi, geliyor elbet!"
"Ne diyor?"
"Ses etme, otur oturduğun yerde diyor."
•••
Bu deyim, "oraya buraya atlama, kendi işini gör her
işe girme" anlamında kullanılır.
Sayfa 87Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.