TOPRAĞA EMANET
Nokta sandıklarım virgülmüş meğer
Yeniden yeşertti üzerini örttüklerimi
Hep yaşadın anılarımda
Aşkımı yanına gömdüm
Bir dal da gül bıraktım koynuna
Ruhun dikenle eşken
Çiçeklerle örttüm seni
Artık toprağa emanetsin,
Rahat bırak kendini
Ne korkacak yarının var
Ne inciten yaraların şimdi
Sayfa 57 - ArtshopKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.