Dresden, içindeki her hayatla yerle bir edilmiş güzel şehir... Batı Cephesinde Yeni Bir Şey Yok en etkilendiğim romanlardan biri; savaşın dehşetini, anlamsızlığını sade diliyle insanın yüzüne tokat gibi çarpıyor. Burada da benzer bir tokat beklerken Kurt Vonnegut bambaşka bir yerden sallıyor yumruğunu. Kitabın başında yazarımızı, kitabın nasıl yazıldığını dinliyoruz. Kendisi de Dresden Bombardımanı sırasında orada bulunmasına rağmen daha sonra kahramanımız Billy Pilgrim’in hayatı aracılığıyla dinliyoruz savaş yıllarını. Olaylar Billy’nin zihni gibi karmakarışık ilerliyor. Onun yaptığı, gerçek olup olmadığı belli olmayan, zaman yolculuklarıyla okuyucu da sürekli farklı zamanlara, farklı ülkelere hatta farklı gezegenlere (Dünya-Tralfamadore) sıçrayıp duruyor. Dresden’den ise çok kısa bahsediliyor kitapta. Genel olarak savaş anlarından bahsedilmiyor. Savaşa dair kahramanımızın esir düşüp Dresden’e götürülüşü dışında net sahneler anlatılmıyor. Bu anlar da zaten zaman sıçramaları arasında veriliyor. Ama sadece bu anlarda yaşananlar, Billy Pilgrim’in karmaşık zihni bile savaşın saçmalığını gözler önüne sermeye yetiyor. Kitap barındırdığı pek çok elementle karmaşık gözükse de (Pilgrim’in savaş öncesi hayatı, savaş zamanları, sonrasında yaşadıkları, gezegenler arası ve zaman yolculukları, Pilgrim’in içinde saklı olduğunu düşündüğüm yazarın kendi kimliği vs. ) Vonnegut’un bu farklı türleri bir arada bulunduran tarzı oldukça akıcı, bir bakıma eğlenceli, kolay anlaşılır ve çarpıcı, falan filan... Kurt Vonnegut’u bu kitapla tanıdım, böyle bir tarzı deneyimlemek güzeldi. Kitapta sıkça geçen cümleyle; hadi geçmiş olsun!

Mezbaha No. 5Kurt Vonnegut · Dost Kitabevi · 20071,508 okunma

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.