Bilinçli olarak yapılamayacak tek eylem belki de unutmak çünkü bilinç demek hatırlamak demek bir bakıma.Önem vermeye devam ettiğiniz hiçbir şey unutulmaz. Peki unutursak başımız göğe mi erer yoksa içimizde boşluk mu oluşur?Unutmak hatırlamaktan daha mı kötüdür? ”Yaşadığı her şeyin unutacak hafiflikte” olmasını isteyen Şeref “Unutma Bahçesi” isimli bir yer açar doğanın kalbinde. Siz de açtıkları internet sitesini görüp de koşa koşa “unutma terapisi ya da dersi mi veriyorsunuz?” diye oraya gidenler gibi öyle bir amaçları olduğunu zannedecek kadar sihirli değnek arayangillerdenseniz üzgünüm. Ne yaptıklarından bahsetmeme gerek yok çünkü öyle olay örgüsü ve nereye varacak beklentisiyle okunacak bir kitap değil.Aslında hep kötü anılardan uzak durmak isteriz doğal olarak ama asıl onları unutursak daha savunmasız kalmaz mıyız?Sanırım en doğrusu anının uyandırdığı duyguyu diri tutmadan hatırlamak ki zor olan da bu. Hayvanların sürekli anda kaldığına değinmesi şu sürekli pompalanan ve belki biraz da abartılan “anda kalma” olgusunu ironik olarak çağrıştırdı.Toplumsal hafızaya da değinip adalet için belleğe ihtiyaç olduğunu vurgulamasını da sevdim.Her kitabında toplumsal bir yaraya değinen Latife Tekin burada da avcılığa dikkat çekmiş.Okuduğum 5. kitabıydı ve kendini tekrara düşürmeden üslubunu değiştirerek başarısını sürdüren, yaşayan en önemli kadın yazarlarımızdan birisi kesinlikle

Unutma BahçesiLatife Tekin · Can Yayınları · 2019627 okunma

·

68 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül