"Ruhun tasvirini yapabilir misiniz? Veya tarifini? Halbuki hepimiz ruh sahibiyiz. Bizim olmayan şeyleri o kadar iyi biliyorken ruhumuzu kavrayamayışımız neden? Kubbealtı Lügati şöyle tarif ediyor ruhu: "İnsan ve hayvanda vücûdu canlı kılan, bilen, duyan ve idrak eden hayat gücü, hayat cevheri, can." Sonra Yahya Kemâl'in şu beytini veriyor: "Rûh arar başka tesellî her esen rüzgârda" Tam da benim gelmek istediğim nokta. Ruh bir arayıştır. Durmadan arar. Çünkü ruh bir izdir. Varlıkta, yoklukta, sükûtta. Gece ve gündüz. Esen rüzgarda bile arar! Ruhun Dirilişi ilginç bir isim. Müthiş bir tezattan bahsediyorum. Ruh canlılığın ve diriliğin âlâmeti iken nasıl dirilebilir? El-cevab: "Ya eyyuhellezine amenustecibu lillahi ve lir resuli iza deakum lima yuhyikum" Bu ayeti çok severim. Sık sık mırıldanırım. Özellikle "lima yuhyîkum" kısmını. "Ey iman edenler! Sizi, size hayat verecek şeylere çağırdığı zaman, Allah'a ve Rasul'üne icabet edin." Peygamberlerden sarmaya başladığı yumağı, Marx'a, Camus'a, Tolstoy'a, Nietzsche'ye, Sartre'ye kadar sarar. Yumak ölümle çözülür ve ruh maddeden kurtulur. Ölümden sonrası da dirilişin başka bir boyutuna tekâbül eder. Kimi zaman ruhta yer yarılır, gök sarsılır, kaynar sular akar, dağlar devrilir. Ruh kendi cehennemine düşmüştür. Depremin geometrisi, bir azap gibi insanı çevrelemiştir. Ruhun ölümü bile maddeye tutsak oluşundan iken, ruhun ölümünden maddenin diriliş tohumu nasıl doğardı? Kendi gurur suçuyla ruh bir kere daha ölmeye yüz tutmuştur. Sure-i Yusuf adeta başlıbaşına bir düştür. Bir rüya-yı sâdıktır. Peygamber ilkin toplumun ruhuna baş vurur. Yusuf toplum için kurtarıcı çocuk, Yakub toplumun ruhu olan baba. Hz. Yusuf'un yolu devlete çıkar, Hz. İbrahim'in yolu millete.

Ruhun DirilişiSezai Karakoç · Diriliş Yayınları · 20071,731 okunma

··

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.