Savaş,sürgün ve esir kamplarının acılarıyla yoğurulu hayatının zor zamanlardan birinde karşısına çıkan Regina,Cengiz Dağcı’yı alır,yaralarını sarar kendine eş yapar.Cengiz Dağcı kendi koyduğu adıyla Kalbikul,doğduğu toprakların hasretini Regina’nın aşkıyla yoğurur ve ortaya hasret ve acılarla bezeli bir sürü eser çıkarır.En büyük destekçisi Reginasını toprağa verdikten sonra onu Hatıra Defterinde yaşatmaya devam eder ve ona olan aşkının yansıması olarak bu eser meydana gelir.Bu eser bir bakıma aşkının dünyaya ilanıdır. Yıllar yılı birlikteliğin arasına giren kara toprak...Issız evin her köşesinde ondan izler,hatıralar...Öpülen fotograflar,dinlenilen kasetler,koklanan elbiseler...Onun diktiği onsuz çiçekler...Ondan ekmek ufağı bekleyen ardıç kuşu... “Kubus,Kubus “ diye seslenince çıkıp gelen ve onu soran kargalar...Kendi kendine konuşmalar,gülmeler,ağlamalar...Zihni hep onunla meşgulken ve her şey onu hatırlatırken onsuz yaşamaya alışmak...Onsuz kendini uyutmaya çalışmak...Onsuz geçen günler,geceler...Kalabalıklara rağmen bir anda boşalan dünya... Böylesi bir aşkı,duyguların hızla sunileştiği günümüzde anlamak güç. “Yere düşmeden sımsıkı tutun sevdiklerinizi,toprak aldığını vermiyor geri” sözleri çınlarken dimağımda onun topraklarından süzülüp gelen şu türküyü bırakıyorum: youtu.be/8zcBhT2nV_k Asude uyu Regina ! Asude uyu Kalbikul !

ReginaCengiz Dağcı · Ötüken Neşriyat · 2020189 okunma

·

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rıfat ÇELEBİ