"Çiçekler toz olup dökülüyor ne yaparsanız yapın bunun önüne geçemiyorsunuz..."
Bir sanatcinin sanatina bagliligi, kendisine duyulan asktan, ailesinden ya da yasamindan daha da agir basar. Gerek tiyatro oyuncusu, gerekse bir ressam, sanatini icra edemedigi ve yas aldikca yeni eserler de uretemedigi zaman kendisi icin (ya dogal ya da bilincli) bir son cizer. Cunku onlar en narin cicekler gibi, yapraklarina dokundugunuz zaman ölürler.
. . .
Bu post'u paylasirken aklima nedense Afife Jale geldi. Virginia Woolf, tabi sonra derinlere daldim Sylvia Plath, Nilgun Marmara. Daha niceleri..
. . .
O halde kitabin konusunu az cok tahmin edersiniz. Hikayede bir adam vardir. Tiyatro oyuncusu olan bir kadina asik olur, oysa aska kiymet vermeyen ya da asik olamayan bu oyuncu sadece tiyatroyu onemser. Adam yillarca karsilik bulamadigi kadinin pesinden suruklenir.