Faydasız, bu hüzün hiç bitmeyecek. (...inadına böyle değersiz, böyle aykırı bir adamın gönlünde neler bulunduğunu göstermek istiyorum eserimle.) ''Kocaman bir devrimle sona erecek olan bir yüzyılın üçüncü çeyreğindeyiz.'' diyor Vincent henüz 63.sayfanın başlarında. Şu an yüzyılımızın hangi çeyreğindeyiz bilemiyorum. Hepimizin tutunduğu umutlar, arzular var. Vincent'ın tutunduğu belki de yegane umuttur, umudun üstüne çıkıp onu arzu sıfatına taşımalıyız. Evet büyük bir arzusuydu. Tüm hayatını adadı resim sanatına. Sayfalar ilerledikçe sanatın, sanatçının anlaşılmaya olan ihtiyacıyla karşılaşıyoruz. Öyle ki: ''Anlatabiliyor muyum ne demek istediğimi? Çok isterdim anlatabilmeyi.'' pasajı minik ama kocaman bir yer kaplıyor. Sf. 26'da: ''bir zamanlar bana, ressam olmamı istemiştin de, ben bunu yersiz bulmuş, lafını etmeni bile istememiştim.'' geçiyor. Bu kısmı okurken uykulu gözlerim bir anda açılıverdi. Düşünün Vincent Van Gogh'dan söz ediyoruz. Basketbol için Micheal Jordan ne demekse, müzik için Vivaldi ne demekse, edebiyat için Dostoyevski ne demekse resim sanatı için de Van Gogh o demektir. Çevremizdeki koşullar, kaderin sıra sıra gönderdiği sıkıntılar bizi yolumuzdan çevirmek için ucuz ama yeterli etkenlerdir. Van Gogh her ne kadar ''Resim mesleği de, tıpkı demircilik ya da hekimlik gibi, insana yaşamak için yeterince para kazanmak olanağını sağlayan bir meslektir.'' dese de geçim sıkıntısıyla boğuşuyordu. Bunu zaten mektuplarından da anlayabiliyoruz. O halde kimsenin sanatını anlamadığı bir çevrede, ''Muhakkak on para etmez dediklerini duyacaksın'' (s.51) dediği, seni geçindirmeyen bir sanatı nasıl icra edebilirsin ki? Zor. Ama içimizdeki tutkunun beyne hatta tüm bedene gönderdiği talimatların ısrarcı iklimiyle başarabiliyorsun. ''Sanata ciğerini koymalı insan'' diyorsa ve ''Benimkilerin bambaşka olduğunu da biliyorum: ama zaman gösterecek kimin doğru yolda olduğunu.'' (Sf 61) bilincini de taşıyorsan bir amaç haline dönüşebiliyor. Zaman sen öldükten sonra gösteriyor kudretini. Umarım bir ederi vardır. Sf.48'de Filozof Ernest Renan'ın bir cümlesine tutunuyor Vincent: ''İyi ve faydalı bir iş görmek isteyen birçoklarınca beğenilmeye tutulmaya önem vermemeli, böyle bir başarıyı dilememeli, tersine yalnız birkaç gönül kazanıp birkaç kişinin sevgisini ve yardımını kazanmayı ummalıdır.'' Bu minimalist yaklaşım Epikuros'un mutluluk tarifini akla getiriyor: ''Arzularınız basitse onları tatmin etmek kolaylaşır.'' Vincent sf. 46'da bir köylü ressamı olduğunu ileri sürüyor. Tüm mektupları boyunca da bunu savunuyor. Yaşamını Paris’e 35 km uzaklıktaki Auvers-sur-Oise köyünde sonlandırıyor. 37 yıllık ömründe 38 adres değiştiren adamın son adresi. Bu köyde 70 günde 80 eser meydana getiriyor. Theo'ya gelince, yıllarca mektuplaştığı abisinin ölüm acısına dayanamayıp ondan tam 6 ay sonra 33 yaşında gözlerini yumuyor. Mezarı, 1914’te karısının girişimiyle abisinin yanına taşınıyor. Mezarlarının etrafı Vincent'ın tablolarına benziyor. Sade, sıradan ancak Vincent'ın ruhuna dokunacak türden. Şimdi bu mektupları okuyup abimizle, akrabamızla veyahut bir arkadaşımızla mektuplaşmayı hayal ettiniz mi? Vincent gibi Theo da sanata büyük ilgi duyuyordu. Mektuptan çok sanat değerlendirmesi, araştırması gibi duran bu yazılar herkesçe anlaşılabilir değillerdi. Yani Vincent'ın mektuplarında bahis açtığı konular Theo'nun da dağarcığında yer edinmiş şeylerdi. O halde incelemenin sonuna iç acıtan pasajı bırakalım: ''Onun içindir ki kendim için şöyle düşünüyorum: hiçbir değerim yoksa bugün, ileride de bir değerim olmayacaktır ama ileride bir değerim olacaksa, bugün de vardır demek.'' Van Gogh'un tüm tablolarının yer aldığı ve ondan esinlenerek bestelenen müzikler: youtube.com/watch?v=9uKVI6_... Loving Vincent filmini şiddetle tavsiye ederim, iyi okumalar.

Theo'ya MektuplarVincent Van Gogh · Remzi Kitabevi · 20186,2bin okunma

··

887 görüntüleme

Neşe

@NeseCengiz ·

18 Ocak 2021 15:54

Bugün yaşadığım tatsız bir olayın etkisindeyken incelemenin satırları benimle konuştu sanki. Yol gösterdi. Şifanın nereden geleceği belli olmazmış:) İstanbul Modern’de devasa ekranlar, dört bir yandan duyulan etkileyici müzikler ve Van Gogh alıntıları eşliğinde bir saat süren hipnotize edici Van Gogh Alive Sergisi’ni gezmiştim. Etkisi hiç geçmeyen bir deneyimdi. Benim gibi duygusal bir insanı yüreğinden vuran Loving Vincent filmini de izledim. Eksik parça incelemenmiş. Şimdi tam oldu. Eline sağlık Onur. Kaybolma buralardan, çok değerlisin.

Homeless

@semptomania ·

19 Ocak 2021 00:10

Van Gogh Alive Sergisi'ne gitmeyi o kadar çok istiyorum ki. Senin adına mutlu oldum. Umarım ben de deneyimleyebilirim. Çok teşekkür ederim yorumun için, buralar siz değerli okurlarla güzel.

K.

@Zerdali ·

18 Ocak 2021 15:38

''İyi ve faydalı bir iş görmek isteyen birçoklarınca beğenilmeye tutulmaya önem vermemeli, böyle bir başarıyı dilememeli, tersine yalnız birkaç gönül kazanıp birkaç kişinin sevgisini ve yardımını kazanmayı ummalıdır.'' Bu sözü hayatın merkezine koymak gerek. Kaleminize sağlık.

Homeless

@semptomania ·

19 Ocak 2021 00:11

Ben de duvarıma iliştirdim bu kıymetli cümleyi.

Book_Bird

@book_bird ·

06 Şubat 2021 17:06

Sadece sizden bir isteğim var. Wattpad üzerinden kitap yazıyorum. Ancak çok fazla okunmaması beni üzüyor. Destek olursanız beni çok mutlu etmiş olursunuz. 1 şansı hak ediyordur bence ☺ wattpad.com/myworks/2542287...

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.