(...) Geleneksel Marksist düşüncenin aksine, Mao ekonomik sistemin doğasını değiştirmenin çok uzun zaman sonra bile kapitalizmin tekrar yükselmesini önleyemeyeceğini; çünkü böyle bir olgunun güç dağılımı ne zaman olabilirse o zaman oluşabileceğini söylüyordu. Diğer bir deyişle, kapitalist özellikler için “”materyal temeli ‘mülkiyet’ ilişkilerine değil; ama liderler ve kitleler arasındaki ‘politik’ ilişkilere” bağlıyordu. Bundan dolayı yeni ayrıcalıklı sınıfların egemen olmasını önlemek ve gücün daha demokratik olarak toplumda yeniden dağıtılmasını saplamak için, insanların sürekli olarak yeni devrimlere ya da en azından yeni kitle hareketlerine girişmeleri gerektiğini belirtiyordu. Bu önermeler temel olarak Mao’nun “sürekli devrim” teorisinin gereğini oluşturuyordu. Bu tür kitle hareketleri, Çin’deki komünist devrimde olduğu gibi solcu devrimci aydınların ve kitlelerin birleşmesini içeriyordu...
Sayfa 145 - Sitare yayınları, çeviren; Serra BozbulutKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.