Oruç Aruoba'nın yazılarından bir kesiti alıntılamaya cesaret edemiyorum. Bana oldukça zor geliyor bu. Bağlamından kopuyor ve belli fikirleri temsil etmeye doğru gidiyor . Oysa Oruç Aruoba insanı içine doğru bir yolculuğa çıkarıyor. Her bir sayfa öncekiler ve sonrakiler ile anlam buluyor, nihai bir sona/amaca da ulaşma çabası gütmüyor. İçinize işliyor ve bir parça hüzün bırakıyor avuçlarınıza. Sizi yepyeni kalemlerle tanıştırmayı da ihmal etmiyor kitabın sonlarına doğru. "anlamı olmalı bir şeylerin biryerde, yeterince ararsan; bir anlamı acının bir yeri sevincin..." diyor. Kitap boyunca işte bir takım hislere anlam ve bir yer aratıyor. Hörderlinden yaptığı alıntıyla da bir cevap vermeye çalışıyor belki de okuyucusuna; "Ah! insanın yabanıl yüregine denk bir yurt yok; nasıl, güneşin ışınları yer yüzünde ilkin olgunlaştırdıgı bitkileri sonradan kurutup yakarsa, insan da öldürür yüreğinde gelişen tatlı çiçekleri; neşelerini, yakınlığını sevginin." Kitabı incelemekten ziyade kitap sizi inceliyor ince ince.

Ol / AnOruç Aruoba · Mephisto Yayınevi · 1994823 okunma

·

79 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.