Sanırım iyi bir okur, okuduğu yazarın nasıl yazdığı hakkında hayal kurar. Mesela ben Samiha Ayverdi’nin daktilo başına geçmiş halini, hep bir kız çocuğu şeklinde hayal ederim. Samiha Ayverdi kitaplarını okurken, yaşlı bir haminnenin sesini işitirim ama hep bir kız çocuğunun gölgesi gezinir satırlarda. Bazen bir şeyi sadece kendimizin hayal ettiğini veya bir şeyin sadece bizim başımıza geldiğini düşünürüz ya, ben de bu konuda acaba tek miyim diye düşünüyorum. Ayverdi’nin okuduğum kaçıncı kitabı emin değilim. Genelde zihnim yorulduğunda veya düşünerek okuduğum bir kitabın akabinde zihin kaslarımı gevşetmek için yanaşırım Ayverdi kitaplarına. Yaşanmış veya yaşanması arzu edilen bir hayatın kıyısında seyir perdesidir satırları. Kaybolan Anahtar müspet ve menfi yönleriyle hayata dair küçük numuneler anlatıyor. Bazıları hikâye tadında. Bazıları bir tarihçinin ciddiyetiyle. Bu hikâyelerde işte yine o kız çocuğunu gördüm. Kendisi için geride kalan bir zamanın sokaklarında seksek oynayan bir kız çocuğunun, zihne tebeşirle çizilmiş karelere bir mermer taşı atma çabası. Taşın düştüğü karelere basmadan kelimelerle oynadığı seksek. Biz de maziden seçili karelerde o kızla beraber seksek oynuyoruz. Dediğim gibi benim için bir istirahat yazarı Samiha Ayverdi. Özellikle Boğaziçinde Tarih ne güzel kareler seçiyor bize İstanbul’a dair. İstabulda geçmiş zaman sekseği oynamak isteyenlere ne güzel bir kitaptı. Ben yine Kaybolan Anahtar’a döneyim. Önünde durduğumuz kapıyı açabilmek için bir anahtara ihtiyacımız var. Hangi kapının önündeyiz? Bu kapı neden kapalı? Kapının ardında ne var? Merak edenlere bu kitabı okumalarını tavsiye edeceğim. Kapının önünde bekleyen kız çocuğunu elinde bir anahtar sakladığı sırrını ben buradan vermiş olayım. Anahtara sahip olmak okurun elinde.

Kaybolan AnahtarSamiha Ayverdi · Kubbealtı Neşriyatı · 200839 okunma

··

124 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Vakti Garîbe Âlemi Muhal