alman romantizmin öncülerinden biri olan novalis, aşık olduğu genç yaşta tüberkülozdan kaybettiği biricik sevgilisi sophie van kühn’ün ölümü üzerine bu nadide eseri kaleme almıştır. gün ışığına, gündüze düşman novalis; gün ışığı tuzaktır, hep yeniden gelmek zorunda mıdır sabah diyor. novalis'e göre sadece geceleri, yaşamın belirgin sesi duyulabilir. gündüzler hapishanedir. düşünceler geceleyin kıvılcımlanır, yaşam ve ölüm de varlıklarını gece hissettirir diyor. her satırı beni büyüleyen geceyi gündüzü farklı yorumlayan ve buna derin anlamlar katan bir sanatçı. sindirerek okumakta fayda var aksi halde pek akılda kalıcı satırlar olmayacaktır. benim de geceye övgü niyetinde bırakacağım güzel bir satırı olsun.
"sen de bizden haz mı almaktasın, ey karanlık gece? nedir o paltonun altında sakladığın ve ruhumu görünmeden, ama böylesine güçlü etkileyen?"