Miguel de Unamuno’nun okuduğum ikinci eseri oluyor.Daha önceden “Sis” adlı eserini okumuştum,bende derin bir etki bıraktı,okudukça o eşsiz tadı yeniden veriyor.İlk okuduğum
kitaptan fazlasıyla etkilendiğim için ikinci bir kitabını almak istedim,biraz araştırma yaparak bu eseri seçmek uygun düştü,okuduğuma pek sevindim.İki farklı hikayeden oluşuyor olması güzeldi.Sayfalar iki üç sayfalık bölümlerden oluşuyor bu şekilde olması okumayı hayli akıcı ve kolay hale getiriyor.Okuyucun nabzını elinde tutmayı başarmış yazar.Heyacan ve merakla çeviriyorsunuz sayfalar.Okuduktan uzun bir sonra bile kitabı görünce karakterler size selam veriyor gibi hissettiriyor.
Genel olarak iki hikaye de(1)Abel Sancez -Tutkulu bir aşk hikayesi 2)Tula Teyze),insanın varoluşunu konu edinmiş.
Tula Teyze fedakârlık ve kendini adayışın insanın varoluşunu çevreleyen bir anlama nasıl dönüştüğünü anlatır.
Alıntılar:
“Başkalarının içine bakmaya alışan bir insan zamanla kendi içine bakmaya, kendisini incelemeye başlar.”
“Başkası olmak, insanın kendisi olmaktan vazgeçmesi, kendi kişiliğini bırakmasıdır.”
''...yalın, doğru ve hilesiz şeyler hoşuma gider.''
İyi okumalar Sevgili okurlar ...