İlk başlarda sıkıcı sonrasında gönlümü alan bu kitap bana 2 şey öğretti birincisi sevgisiz kalan iki canın ne kadar önemli olduğunu yani sevgisiz kalınca her şey bittiyor kötü bir sonla bitiyor ve yine sevgisiz kalınca bir şey eksik sadece birşey o da kimse sevgisiz kalmayı hakketmiyor ikincisi; ise kimse sevgisizden önce çocuklarımız değerli olmalı mesela kozet gibi küçük çocukları çıplak ayaklarla dolaşması küçük kıza kırlangıç olması sonra bir mucize olup madlen baba diğer adıyla (JanValjan) arasında bir fark yok Ve kimse sevgisiz kalmayı hakketmiyor önce bunu belirtelim ikincisi ise kim nokta kadar büyük bir sevgi vardır. Kimse sevgisiz kalmamalı mesala kozet gibi küçük yaşta yaşadıkları çıplak ayakla su taşıması hor görülmesi ve küçük kıza kırlangıç ismi takmaları sonra bir mucize olup madlen baba diğer adıyla (JanValjan) o zaman çok mutlu oldum sonra tüm ümidimle okudum ve bitirdim