Sayemde yaşıyor, sayemde nefes alıyorsun!
Dedi hep. Kurt her seferinde minnet duygularını iletti tilkiye. Güçlüydü ama borçluydu. Borç vefayla birleşince altından kalkılmaz bir yük oluyordu ve ince ince tüketiyordu kurdun onurunu.
Ertesi sabah kalktı kurt. İki koyun yakaladı ve tilkiye götürdü apar topar.
-Ödeştik tilki kardeş, sağol!
dedi ve acilen yavrularını topladı. Onlara tilkinin karşısında nasıl ezildiğini anlattı. Borç almanın; özgürlük satmak, onur pazarlamak olduğunu iyice öğretti.
Aradan binlerce yıl geçti. Çoğu zaman aç kaldı kurt ama bir daha da hiç kimseden borç almadı. Kendi işini kendi yaptı kalın ensesiyle.
Sayfa 52Kitabı okudu
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.