Artık kim bana nasıl gelirse bende ona aynı şekilde gitmeye karar verdim. Aslında yeni bir fikir değil daha öncede uyguluyordum bunu fakat bu sıralar daha fazla uygulamam gerektiğini fark ettim. Resmen etrafım çakal ve tilki sürüleriyle kaynıyor. İşin tuhaf kısmı, hissettiğim şeyler beni yanıltmıyor. Ve onlar tam da hissettiğim gibiler. İnsanları anlamak o kadar zor ki. Kimin ne istediği belli değil. Bir gün önce size aşkını ilan eden adam, bir gün sonra sanki sıradan biriyle konuşuyormuş gibi konuşabiliyor. Artık çıkar meselesi mi bazen gerçekten çözemiyorum. Dünya hassas kalpler için bir cehennem diyorlar da, inanın boşa değil. Bazen gerçekten sol yanınız koca bir cehenneme dönüyor. Kendime aynada bakıp 'Sen işte bunu hak ediyorsun' diyorum. Bunca zaman üzdüğüm o kalbin ahını çekiyorum, biliyorum. Kimbilir, umutsuz bir vaka olmuş kalbime hala çıkış yolu arıyorum. İnsanlar neden bu kadar kırıcı? En çokta bunu anlayamıyorum. Ya daha gün bitmeden değişenler var, gerçekten şaka gibi. Neden bu kadar duygusuzuz? Karşımızdakini de düşünmeyi bir türlü öğrenemiyoruz? Neden kendimizi sorguya çekmiyoruz, acaba karşımdaki bugün ne hissetti diyemiyoruz? Yine devrelerimi yaktım. Cevapsız kalacak nice soruyla üstelik. Onu bunu bilmem de, kıymet bilmek en az oksijen kadar şart.
Kıymet bilene rast gelmeniz dileğiyle güzel geceler sevgili 1K sakinleri 🌼🌼
A.U
··
129 görüntüleme
Böyle insanlar kalmadi ne yazikki
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.