Aşk, kader ve yaptığımız seçimler hakkında bildiklerimi öğrenmem çok uzun sürdü, dünyanın pek çok yerini dolaşmam gerekti ama hepsinin özünü bir anda, bir duvara zincirlenmiş halde işkence görürken kavradım. Beynimde yankılanan çığlıklar arasında, elim kolum bağlı ve tamamen çaresizken aniden fark ettim, hala özgürdüm. Bana işkence eden adamlardan nefret etmekte ya da onları bağışlamakta özgürdüm. Kulağa pek de önemli bir şey gibi gelmediğini biliyorum. Ama zincirler vücudunuzu keserken ve sahip olduğunuz tek şey bu seçim hakkıyken özgürlük size dünyalar kadar büyük görünüyor. Ve yaptığınız seçim, nefret etme ya da affetme kararı, hayatınızın hikâyesi olabiliyor.
İşte kitabın bu ilk paragrafı Shantaram'ın hikâyesi...Özgürlüğün, dostluğun, iyiliğin hikâyesi...
Hapisten kaçan bir adamın, Hindistan'a gelmesiyle başlayan yaşam serüvenini bir kenardan, oturup izleyin benim gibi...
Çok özel, çok güzel, zaman zaman gözyaşları içinde okuduğum sarsıcı, bakış açılarımı değiştiren bir okumaydı.
Birçok kültürün, dilin, dinin yaşandığı, sefaletin, yoksulluğun hüküm sürdüğü bir ülkenin özünü öğrenmek farklı bir deneyim oldu benim için.
İyiliğin, dünyanın her yerinde tek dil olduğunu bilmek, bu kitapla bir kez daha gözler önüne serilmiş. Sadece onun dilini konuştuğunuz için hayatı pahasına, karşılıksız sevgiyle kocaman gülümsemeleriyle size koşan insanlarla bu kitapta tanışın. Ben tanıştım ve çok sevdim...
İşte böyle yaparız. Önce bir ayağımızı, sonra diğerini öne atarız. Bir kez daha gözlerimizi kaldırır dünyadaki karmaşıklığa, neşeyle bakarız. Düşün. Yap. Hisset. (Sayfa 842)
Fazla bilinmeyen bu eseri lutfen okuyun, bu maceraya hayatınızın bir döneminde ortak olun. Prabaker'in o kocaman gülümsemesini yüreğinizin derinliklerinde hissedin...Sevgiyle ❤
