Insanların çoğunun yaşamla bağını kaybettiğini ve bu şekilde üstünü örterek samimiyetsizce yaşadıklarını bizlere çok iyi ifade ediyor. Insanın duygularının nasıl davranışlarını yönlendirdiğini ve en çok da değersizlik duygusunun açtığı yaraları izlemiş gibi hissettim , okurken gözümde canlandı her anı.
Hepimizin hayatında bu değersizlik duygusu var bu sebeple sürekli çevremize kendimizi kanıtlamaya çalışıyoruz. Insanların her anını paylaştıkları sosyal medya buna en güzel örnek diye düşünüyorum. Onaylanmaya ve iyi hissettirilmeye öyle açız ki bunun için hep bir yol yöntem arıyoruz.
Insan olmanın hamurunda bağ kurmak vardır zaten. Işte bu bağı yakınlarıyla sevdikleriyle kuramayan insanlar sahte bağlar ve gösteriş ile sergilemeye çalışıyorlar.
Dostoyevski' nin dediği gibi ;
Hepimiz yaşamla bağını az ya da çok kaybetmiş , kör topal idare eden insanlarız. Hatta yaşamdan öylesine kopuğuz ki , gerçek " canlı hayata " karşı adeta tiksinti duyuyor , bize hatırlatılmasına dahi katlanamıyoruz. Öyle bir hale gelmişiz ki , gerçek" canlı hayat " bize adeta bir iş , bir ödev gibi görünüyor , onu kitaptan öğrenmeyi yeğliyoruz.
Ben kendi hayatımda , sizin cesaret edemeyip yarıda bıraktığınız şeyleri sonuna kadar götürdüm , o kadar ; üstelik siz tabansızlığınıza sağduyu diyor , böylece kendi kendinizi aldatarak avunuyorsunuz. Bana göre ben sizden daha " canlı" yım.
Her insana ait bir yeraltının olduğuna inanıyorum. Benim de insanlardan sakladığım yeraltı notlarım var. Hatta önceleri kendimden bile saklamaya çalışıp üzerini örtmek istediğim yeraltı hislerim vardı. Şimdilerde kendimle tanışıp kendi yolumun yolculuğuna çıkmayı başardım. Zaten en güzeli de varmak değil o yolculuğun acı ve gözyaşı dolu olmasına rağmen insana kendini kazandırması olduğunu düşünüyorum.
Büyük bir cesaret timsali olan psikolojinin babası yazarı , her geçen gün daha iyi anlayıp daha çok seviyorum.
