Tunç ve Ayçiçeği bir çocuk kitabı olarak düşünülebilir fakat yetişkinlerin de okuyabileceği, sonrasında çocuklarına ya da öğrencilerine okutabilecekleri bir kitap.
Çin'in kırsal kesiminde halkın zorlu hayat mücadelesini görüyoruz kitapta.
Babasını kaybetmiş bir kız çocuğuna bir yuva bulma telaşına giriliyor. Kırsalda yaşayan fakir bir ailenin, çocuğu evlat edinmesiyle hikaye başlıyor. Dört kişilik mutlu bir aile, bu kız çocuğunu tek evlatları olan Tunç'tan ayırmıyorlar. Uzun süre bu aile ile yaşayan Ayçiçeği onlarla ömür boyu mutlu bir hayat süreceği için çok mutlu. Fakat sonradan gelişen bazı olaylar onları birbirinden ayırabilecek mi?
Hikaye sıcacık, güzel. Fakat kafamda oturtamadığım bazı şeyler var; evet aile Ayçiçeği'ni çok sevmiş olabilir ama kendi evlatlarını ihmal edecek kadar sevip fedakarlık yapmaları biraz aşırıya kaçmış gibi geldi.
Tunç'un okula gitmemesi ama Ayçiçeği için her türlü fedakarlığı yapması, onun da bunların farkında olan akıllı bir çocuk olması hikayeyi duygusallaştırıyor.
Hikayenin sonu okurun hayal gücüne bırakılmış. Aslında hayal gücüne bırakılacak bir son yok ortada. Mutlu sıcak bir sonu hak ediyor bu hikaye.
Keyifli okumalar
