Hayvanların, nesneleri ya da nesneler arasındaki bağıntıları; soyut, özellikle de geometrik kategorilere göre öbekleyebildikleri de hiç şüphe götürmüyor. Bir ahtapot ya da bir sıçan, üçgen; daire ya da kare kavramlarını öğreniyor ve bu betileri, kendilerine gösterilen nesnenin boyudan, doğrultusu ya da renginden bağmışız olarak, geometrik özelliklerine göre yanlışsız tanıyabiliyor. Kedinin görüş alanına sunulan betileri çözümleyen devrelerin irdelenmesinden anlaşıldığına göre, bu geometrik başarı, doğrudan ağtabaka imgesini süzüp yeniden kuran bu devrelerin yapısından kaynaklanıyor. Bu çözümleyiciler, sonuç olarak, kendi sınırlamalarını imgeye de uygulayıp ondan kimi yalın öğeler çıkanrlar. Örneğin kimi sinir hücreleri yalnızca soldan sağa doğru eğik bir doğrunun, başkaları da karşı yöne eğik bir doğrunun imgesine yanıt verirler. Demek geometri «kavramı» sunulan nesnenin kendisinde değil, onu algılayıp; en yalın öğeleriyle yeniden kuran duyusal çözümleyicilerdedir.
Hubel, D. H.; Wiesel, T. N. (1959). The Journal of Physiology.Kitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.