Ramiz Rövşen'in Ebulfez Elçibey'e hasrettiği bir şiir var, daima yadımdadır:
Sene bir daş atar yerinden duran,
Seni sevdiklerin daş-qalaq eyler.
Bir elinde daş var, birinde Quran,
Daş atan bilirmi ne günah eyler?
Silersen gözünden axan yaşları
Öpüb ezizlersen sen o daşları.
Deyersen: “Sağ olun, qan qardaşlarım,
Meni teze daşa kim qonaq
