"Savaşımı nasıl vereceğimi bilmiyorum. Çünkü karşıma aldığımı seviyorum. Savaşmadan çıkmanın bir yolu olmalı buradan. Elbet vardır. Neredeyse otuz sene oldu, bulamadım. Elbet bulurum. Ama kırk beşimde kazanacağımla otuzumda kazanabileceğim aynı olur mu bilmiyorum. Kendimi Uçurtmayı Vurmasınlar'ın göbek atma sahnesinde gibi hissediyorum. Hep birilerinin hapishanesindeyim. Önce babamın, sonra Doğan'ın, şimdi de annemin... Kendi kendilerine o hapishanelerde kalmak istediler. Ama yalnız başlarına değil. "Sen de burada kal," dediler, "Olur," dedim. Çünkü olur demek "seni seviyorum" demenin başka bir yolu sanki.
Sayfa 43 - KarakargaKitabı okudu
··
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.