Şehirlerimizde bir isyan başladı; bunu takîben asilikler, nümayişler ve başkaldırmalar... Bilâhare kaybettik birer birer beldelerimizi.. Aramıza tefrikalar yerleştirildi; uzun süreli uyuduk. Bu uyku tavşan uykusuna benziyordu. İttihat ve Terakki Cemiyeti bir kurtuluş cemiyeti miydi yoksa bir menfaat kuruluşu mu anlamaz ve hep arafta kalırdım. En sonunda kaybettik; vatan olan birçok şehri... Geriye bir hüzün, karanlık aşiyânlar ve parçalanmış kardeşlikler kaldı. Doğrusu beni alâkadar eden, nazar-ı dikkatimi celp eden; kardeşliğin bozulması, ikbâl uğruna yapılan ihanetler ve hakkı bilmeyen başkaldırmalara mâruz kalan yönetimdi(!).
İnsanlar geldi âleme çakallık belledi,
Bu güzel ve güzîde yurdu üç beş soysuza beyledi.
