İlhami Algör'ün okuduğum ikinci kitabı. Fakat Müzeyyen bu derin bir tutku'nun tadı damağımda kalmıştı zaten.
İlhami Algör'ün kalemi sade, yurdum insanı havasında, hiç yabancılık çekmeden hikayenin içine dalabiliyorsunuz. Kendinizi onun tasvir ettiği yerlerde ve o insanların karşısında buluyorsunuz ister istemez. Yüzümde bir tebessüm, bazen kocaman bir kahkaha bazen de hüzün ile buluveriyorum kendimi.
Kendine has ve tatlı ekşi bir tat ile anlatıyor, insanın ağzında mayhoş bir tat bırakan meyveler misali. Sevilesi...
