İvan İlyiç'in Ölümü, bana 'hayatımı olması gerektiği gibi yaşadım mı?' diye düşündürdü. Eğer yaşamımın son anlarında bu soruyla karşılaşsam ne cevap veririm, iyisiyle kötüsüyle her zaman 'iyi ki yaşamışım' dediğim hayatımdan ilerde pişmanlık duyar mıyım? Belki de İvan İlyiç; ömrünü nasıl harcadığını son anda düşünmek yerine sağlıklı iken aklına getirseydi, hayatı boşa heba edilmiş gibi hissetmezdi... Tolstoy, sıradan bir adamın sıradan ölümünü insanlık dersi niteliğinde aktarmış okuyucuya. Tolstoy'u da bu yüzden seviyorum aslında. Bütün o kalabalığın, karmaşanın arasında 'basit' yaşamlara ışık tutuyor, kendini herkesten özel hisseden bizim gibi insanları gerçekten de başkalarının tanımasına aracı olarak o farklı ve mühim hissedilerek yaşanan hayatların son bulduğunda boşa gitmesini, unutulmasını önlüyor bana göre. P.S. Çevirmeni cok sevdim, çevirisi başarılı ve hatta bazı cümlelerde İş Bankası çevirisinden daha keyifli geldi bana.

İvan İlyiç'in ÖlümüLev Tolstoy · Koridor Yayınları · 202045.5k okunma

·

5 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melodi Ünlü