Baba&evlat ilişkilerini ele alan, bu konuda söyleyecekleri olan insanların kalemlerinden ve gözlerinden dökülenlerin bir araya getirildiği bir kitap. Sadece Oğuz Atay’ın babasına olan mektubu orijinal, diğerleri birbirinin tekrarı gibi.
Evet insanın maneviyatına güzel dokunuşlar yapıyor ama çok da dramatik, bir noktadan sonra sıkmaya başlıyor.
Baba, önemli. Ölenlerin ruhu şad olsun; hayatta olanların güzel ömrü olsun.
