Bütün anneler, annelerin en güzeli,
Sen, en güzellerin güzeli.
Onüçünde evlendin,
Onbeşinde beni doğurdun,
Yirmialtı yaşındaydın,
Yaşamadan öldün.
Sevgi taşan bu yüreği sana borçluyum.
Bir resmin bile yok bende,
Fotoğraf çektirmek günahtı.
Ne sinema seyrettin, ne tiyatro.
Elektrik, havagazı, su, soba,
Ve karyola bile yoktu evinde.
Denize giremedin,
Okuma yazma bilmedin.
Güzel gözlerin,
Kara peçenin arkasından baktı dünyaya.
Yirmialtı yaşındayken
Yaşamadan öldün...
Anneler artık yaşamadan ölmeyecek...
Böyle gelmiş,
Ama böyle gitmeyecek!
•”Bütün anneler, annelerin en güzeli” sekizyüz küsür sayfalık kitabın bütün dramını şu cümleden duyuyorum, sadece beş kelime kendi içinde özetliyor kitabı ne kadar sevdiğimi...
Böyle Gelmiş Böyle Gitmez; Aziz Nesin’in anıları. Üç ciltlik yürek burkan bir özyaşam öyküsü. Fazlasıyla dokunaklı, hem güldüren hem duygulandıran anılar çok ince anlatılmış, zeki, ilginç ve güzel yazılmış. Hisleri, şüpheleri, hüzünleri, sevinçleri, üzerine odaklanılmış bir anılar toplamı ardında aslında tarihin de sahnelendiği, kimi önemli olayları da okuyabiliyoruz bu kitapta.
Beni en çok etkileyen anısını eklemek istiyorum, yalınayak başıkabak haliyle eğiliverip başını çeşmede yıkadığı anısını anlattığı oldu. Gözümde canlanıyor resmen.
“Okulda banyo, hamam, duş yoktu. Öğretmenlerin hamama gittiklerini sanıyorum. Galip Amcama kirlendiğimi söyleyemiyorum. Çünkü yalnız hamama gitmem yetmez, yeni çamaşır da alınması gerekirdi. Bunu da Galip Amcamdan isteyemezdim.
Öyle kirlenmiştim ki yastığımın rengi kararmıştı. Yatakhanede kimsenin bulunmadığı bir zaman, kılıfını tersyüz edip öyle geçirmiştim yastığıma ki, öbür yataklardaki yastıklara göre benimkinin kirliliği belli olmasın.
Bir akşamüzeri ahşap evlerin arasından Akçakoca İlkokuluna geliyordum başım da durmadan kaşınıyordu. Tırnaklarım da uzamıştı. Makas olmadığından tırnaklarımı da kesemiyordum. Başım öyle kirliydi, öyle kaşınıyordu ki, her kaşıyışımda uzun tırnaklarımın içi kapkara kir doluyordu. Okula giderken yolumun üstünde, evlerin arasında, önü geniş mermer taşlı, kocaman sarı burma musluklu bir çeşme vardı. Bigün başımın kaşınmasına dayanamayıp başımı bu çeşmenin altına eğip soğuk suyla sabunsuz yıkamıştım.”
s,403
Belki diyeceksiniz ki o kadar hacimli kitabın içerisinden bu anı mı gerçekten??
Evet hepsinin üzerine belki de tam da bu anı içimi parçaladı, okudukça sayfalar arasında önce hiç tanımadığım bir Aziz Nesin eklenirken, bir yanıyla da işte tam içimizden bizden birini gördüm. O tokgözlü yoksulluğundan utanan ve bunu en yalın haliyle yansıtan koca adamı gördüm. Yokluk çok büyük.. çok da fazla şey öğretir diyor Aziz Baba...
Anlattığı anıların birçoğunun benzerine zaten çocukluğumdan beri dinleyerek aşinalığım vardır .. O denize havalı bir atlayış yapacağım diye balıklama dalıvermesi .. ardından hayatından silinmeyecek “enayiliğimin izi” dediği yara izi... hepsi hepsinin birebir olmasa da benzerini dinledim, ve bu benim Nesin’e daha çok yakın hissetmeme neden oldu. Benim güzel babacığım da yaşadığı tatlı anıları, hayatının acılıklarını öyle trajikomik anılarını anlatır ki çocukluğunun tüm o masumluğunu sanki onun dilinden kopup gelenler daha önce kitap oluvermiş gibime gelir...
Ritüel zaten.. bu kitabı bitirdikten sonra yine babacığıma Aziz Nesin’in küçücük bir çocukken o çaresizliğiyle bitlendiğini dert yanarken yine tutamadım kendimi. Uzun zamandır böyle duygu karmaşasıyla kitap okuduğumu hatırlamıyorum.
“Çok kişi çocukluğunu mutlu geçirmiştir. Ben şimdi çocukluğumu ansıdıkça anılarımdan mutluluk duysam bile, gerçekte mutlu bir çocukluk yaşamadım. Hatta çocukluğumu bile yaşayabildim sayılmaz. Ama yine de bana o günlerimi düşünmek, şimdi buruksu bir tat veriyor.” Böyle söylüyor Nesin haklı olarak...
Gülümsemeler, duygular, ve arzular, geçmişin hayaletleri gelecek hayalleri arasında kitaba zevkle dalıyorsunuz...
Hayat arzularımız ve hayallerimizden çok farklıdır, belki acı bir gülümsemedir, o gülümsemenin yansımasından biri de bu yazılanlardır.
Bir de gözlemleyebildiğim Nusret’in gözünden ebeveynlik analizi oluyor. Sevdiklerinin bakışları, sözleri, yazışmaları aracılığıyla bir aile albümü canlandı hayalimde. :) Bu sayede Nusret’in güçlü kişiliğini gördüm..
“Annemin ençok sevdiği yemiş dutla incirdi. Babama bikaç kez söylerken duymuştum:
— Mezarımın başucuna dut, ayakucuna incir dik!
Bisüre suskunluk olurdu odamızda. Sonra annem çok olağan bişey söylüyormuş gibi,
— Kuşlar, hele o geveze serçeler dutu, inciri çok severler. Yiyip yiyip üstümde ötüşsünler... derdi.
Babam Istanbul'dan biyerden bir dut, bir de incir fidanı getirmişti. Babamla birlikte annemin Heğbeliada mezarlığındaki mezarına gitmiştik ben fidanları taşımıştım, babam da kazmayla küreği...”
#105372162
Bir diğer şey ise resim sanatına olan düşkünlüğü, eşittir demet dedim okurken o sayfaları .. :) “Resim yapmayı oldum olası severdim, oldukça iyi resim yapardım” diyen Nusret,
#105463737
bundan sonraki yapacağım her gül deseninde “rızasız bahçenin gülü” gibi “seeen hangi bahçenin gülüsüüün?” diyerek düşecek aklıma adım gibi biliyorum. :) #105531856
Bu kitabın hissettirdiklerini ne kadar anlatsam da kelimelerle ifade edemezmişim gibi geliyor, aslında oldukça tanımlanamaz, hem komik, hem ağlatan, ama muhteşem diyebileceğim güzel bir keşif benim için. Yaşamı, ölümü, evet en güzel duygu aktarımı ile ölümü güzelce içine almış bir kitap okuduğum için mutluyum.. ve de nihayetinde serüvenin mimarı https://1000kitap.com/Nordavind ‘ya teşekkür ederim. :)
Sultannn canım Sultan öğretmenim size de benimle paylaştığınız her şey için çok kıymetli düşünceleriniz için teşekkür ederim.. :)
Böyle gelmiş böyle gitmez, okuru kendi hayatına dert ortağı yapmakla kalmıyor sen de harekete geç çağrısı yapıyor. Zaten “böyle gelmiş böyle gitmez” demekle kendine pek çok anlam çıkarabilir insan, başka söz kalmıyor ...
··
868 görüntüleme
Ellerine sağlık canım. Okurken yine o hüzün dolu çocukluğu ve annesini kaybettikten sonra yaşadıkları aklıma geldi. Hüzün dolu bir çocukluktan sonra, başarılı bir öğrenciliği herkes başaramaz. Ama Aziz Nesin başarmış. O gerçekten çok inanılmaz biri. Yaşadığı onca drama rağmen yazdıklarıyla herkesi güldürmeyi de başarmış. Hayatını öğrendikçe insan gerçekten hayran kalıyor. Aziz Nesin okurlarının mutlaka bu kitabı okuması gerek bence. İncelemende bana yer verdiğin için ayrıca çok teşekkür ederim canım, çok duygulandım ❤️
Daha önce de söylemiştim hocam acısını da sevincini de özdeşleştirip yaşadım.🥺 Gerçekten yaşadığı tüm zorluklara rağmen düşünceleriyle yazdıklarıyla memleketine en güzel şekilde hizmet eden bir efsane Aziz Baba..
Teşekkürler benden güzel öğretmenim:)♥️🥳♥️
Bu yorum görüntülenemiyor
Demet, eline, koluna emeğine sağlık.
Doyamadım okumaya.
Ben de en kısa zamanda başlayacağım. Denk geldi.
hizliresim.com/ct42gm
Sağ ol Barış Hocam teşekkür ederim beğenmene sevindim.🤗 Şimdiden iyi okumalar dilerim, fotoğraf çok hoş 🥳😊
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.