Suavi Kemal Yazgıç'ın dinginliğin sarsıcı kıyısında duran şiirleri var bu eserde. Şairin kalbinden akan ırmağı yer yer kesen taşlar şiir olup çıkmış karşımıza. Yer yer irtifa kaybeden şiirler mevcut ancak eser genel anlamda keyif veriyor okuruna. Ben buradayım diye bağıran şiirler değil de nasıl desem kendini fark ettiren şiirleri var.
Taziye Evi başlıklı şiirinde bu evlerde çerez ikramının yapıldığını anladığım dizeler var. Belki coğrafi bir kültür, ben hiç rastlamadım bu çerez olayına. Şiirden öğrendiğimiz bir şey oldu böylece işte :)
Şiir okuyun, şiir sevin vesselam...
